Pencere önünde eyleşmiş, yenice oyanmış baharın tecessümü olan güllü çiçekli heyetin seyrine dalmışken fikirler dolanır beynimde. Gözlerimi evimizin onünde qarşı-qarşıya dayanmış iki yaraşıqlı eve dikmiş, düşünürem. İki il önce baş vermiş hadise yadıma düşür ve meni derin düşüncelere aparır.


İki il önce bu iki qarşı-qarşıya dayanmış yaraşıqlı villaların birinde sevinc, digerinde hüzün var idi. Eyni günde biri evin başçısını beyin qanamasından itirmiş, digerinde ise dünyaya bir qız uşagı göz açmışdı. Birinde doğum xeberi digerinde ölüm xeberi var idi. Biri dunyaya hele yenice gelmiş, digeri ise artıq dünyanı terk etmişdi.

"Dünya bele dünyadır" dedim içimden. Dünya gelenlerle ve gedenlerle doludur. Her an, her saniye biri gelir, biri gedir. Biri heyata daha yenice başlamış, digeri çoxdan bitirmişdir. Sonra özüm-özümden soruşdum:
"O niye öldü, bu niye doğuldu?" Adeten gelmeyi ile getmeyi bir olan qonağa deyirik: "Niye geldin, niye gedirsen?"

Bu dünya evine gelmeyimizle getmeyimiz bir olduğuna göre, biz niye gelmişdik niye gedirik? Bizim burda ne işimiz var? Heyatın menası nedir? Doğulduq, ölüme doğru gedirik. "Niye yaşayırıq?" sualını özümüzden soruşduqmu heç? Doğrudan, niye yaşayırıq?

Heyatımızı nelerin, kimlerin uğruna ve hansı meqsedler üçün xercleyirik? Ve neticede qazancımız nedir?

Dünyada ne toplayırıqsa, mal, övlad, insanlar, hamısını qoyub getdiyimize göre, sonda bize qalan ne?

Dünyada müeyyen etdiyimiz hedefler uğrunda çırpınır ve heyatımızdan xercleyirik. Onda gelin, öncelikle hedef olaraq özumüze bunu sorqulayaq? Niye yaşayırıq? Sevdiyimiz her hansı bir senete yiyelene bilmek üçünmü, universitet imtahanlarında yüksek bal toplayıb yaxşı fakulteye girmek üçünmü,yoxsa o sevdiyimiz insan üçünmü, heyat yoldaşımız, uşaqlarımız üçünmü? Ne üçün? William Marston adlı bir psixoloq "Yaşamaqdan meqsediniz nedir?" deye sorğu keçirmişdir. Sorğunun neticesinde insanların 94%-nin geleceye ümidle bu günü yaşadıqları müeyyen olmuşdur. İnsanların çoxu

[1] 2 3 4 >>