idi. Kainatın Efendisi (sallallahu aleyhi va sellem), Allahın emr ve iradesi dairesinde hereket eden Aya şehadet barmağıyla işare etdi. Bu işaret-i Nebevî kafi geldi ve ay ikiye ayrıldı. Bele ki yarısı müşriklerin istedikleri kimi Ebu Kubeys Dağı üzerinde, diger yarısı ise Kuaykıan Dağı üstünde iki parça halında göründü.

Resûl-i Kibriya Efendimiz (sallallahu aleyhi va sellem), orada olan xalqa,

"Şahid olunu! Şahid olunu! "1 deye seslendi.

Bu açıq-aşkar möcüze qarşısında da müşrikler, inad ve inkarlarından imtina etmediler. Üstelik,

"Bu da Ebu Kebşenin oğulunun bir sehridir"2 deyerek esassız bir te'vilde (şerhde) olaraq öz özlerini aldatma ve teselli etme yoluna sapdılar. Gözleri qarşısında cereyan eden hadiseni elbette inkar ede bilmezdiler. İnkar ede bilmedikleri üçün de, çıxar yol olaraq "sehrdir" demek mecburiyyetinde qalırdılar!

Etrafdan Gelenlerin Eyni Hadiseni Xeber vermeleri

Sırf Resulu Ekrem Efendimizin (sallallahu aleyhi va sellem) sözünü tesdiq etmemek üçün bu açıq-aşkar möcüzeye "sehrdir" deyen müşrikler, aralarında bele danışmaqdan da özlerini saxlaya bilmediler:


"Eger Muhammed cadu etdi ise, bu cadusu bütün yer üzünü örtecek deyil ki! Etrafdan gelecek olan yolçulardan soruşaq, baxaq onlar da gördüklerimizi görmüşlermi? "3

Etrafdan gelen yolçulardan soruşdular.Onlar da eynisini gördüklerini etiraf etdiler. Bütün bunlara baxmayaraq, ruhen ve qelben pozulmuş, şirkle könüllerini çirkletmiş müşrikler, "iman ederik" vedinde olduqları halda inanmadılar, ebedî seâdetin qaynağına qaçmadılar. Üstelik arxasından da bele dediler:


" Ebu Talibin yetiminin sehri semaya da tesir etdi! "4

Müşriklerin, Peyğember Efendimizin (sallallahu aleyhi va sellem) bu parlaq möcüzesini inkar etmeleri üzerine, Cenab-ı Haqq, endirdiyi âyet-i kerimelerde hadisenin baş verdiyini bildirib, onlarınsa imansızlıqda, yalanda inad edib dayandıqlarını beyan etdi:


"Qiyamet yaxınlaşdı, ay

<< 1 [2] 3 >>