Ümumi etimad, sağlam ve
möhkem bir cemiyyet demekdir.
O cemiyyeti xoşbext hesab etmek
olar ki, cemiyyet üzvleri arasında
qarşılıqlı etimad hissi hökm
sürmüş olsun. Lakin cemiyyet
üzvleri üzerlerine düşen
vezifelerin neden ibaret
olduğunu bilmedikde ve
başqalarının hüququna xeyanet
etdikde, heyat öz axarından çıxıb
tenezzüle uğrayır. Heyatın
müxtelif sahelerinde her bir
cemiyyet üzvünün üzerine
müeyyen vezifeler düşür.
Qarşılıqlı etimad hissinin heyatda
öz eksini tapması üçün her bir
insan ağıl, fitret ve dinin onun
üzerine qoyduğu vezifeleri lazımi
qaydada yerine yetirmelidir. Bu
vezifeleri ixtisara salmaq ve ya
yerine yetirmemek olmaz. Üzere
düşen vezifelerin öhdesinden
gelmemek ve onlara ehemiyyet
vermemek insanı ilk növbede
Allahın, sonra ise ictimaiyyetin
qarşısında borclu ve vezifeli edir.
İnsan ister-istemez ictimai
elaqeler qurmağa ve müşterek
heyat terzi sürmeye ehtiyac
duyur. Qarşılıqlı elaqelerde de
hüquqi meseleler meydana
geldiyi üçün nezm-intizama
riayet etmek üçün o bir sıra
qanun ve nizamnamelere tabe
olmağa mecbur olur. Belelikle,
insan bele bir hemre’ylik ve
hemkarlıq neticesinde bir sıra
çetinliklerini aradan qaldırmış
olur. Üzere düşen vezifelerin
öhdesinden gelmek ne qeder
çetin olsa da, beşer daim
sebirsizlikle seadet ve asayişe nail
olmağa cana atır. Bu istek onun
tebii ve fitri xisletlerinden ireli
gelir. Lakin unutmamalıyıq ki,
xoşbextliye yalnız üzere düşen
vezifelerin öhdesinden geldikden
sonra nail olmaq olar. Nece
deyerler, "xoşbextlik, yerine
yetirilen vezifelerin mükafatıdır. "
Her bir insanı başqalarının
üzerine düşen mesuliyyetlerde
şerik hesab etmek olar. Çünki, her
hansı bir şexsin öz üzerine düşen
vezife ve mesuliyyetlerden boyun
qaçırması ister-istemez
başqalarının da terzi-
tefekkürüne, reftar ve
davranışlarına menfi tesir
göstermiş olur. İctimaiyyetin
seadet ve xoşbextliyi ferdin
xoşbextliyinden daha çox
ehemiyyet kesb edir. Cemiyyet
üzvlerinin seadet

[1] 2 3 ... 7 >>