Hedisler ve Quran ayelerine
müraciet ederek, aileye ziyan vuran
amilleri tanıyaq ki, onları aradan
qaldırmaq bizim üçün asan olsun.
Aileye deyen ziyanları üç desteye
bölürler:
1. Ümumi ziyanlar.
2. Kişiye aid ziyanlar.
3. Qadına aid ziyanlar.
Ümumi ziyanlar.
Bu, ele ziyanlardır ki, adeten kişi ve
ya qadın terefinden olmaz. Belke ata
ve ya ana ve ya başqa biri terefinden
olur. Bu ziyanlar ibaretdir:
1. Aile heyatına mecbur edilmek.
Xoşbext bir ailenin şertlerinden biri
budur ki, cütler aile quran zaman heç
kimin tezyiqi altında olmasınlar.
Özleri azad şekilde bu rabiteye
razılıq versinler. Bele ki, Hezret
Peyğember (s) buyurur: “Ruhlar
hazır ordu kimidirler ve onlardan her
biri o birisi ile tanış olar ve ona
uyğunlaşar. Bir yerde ülfet elde
ederler. Onlardan hansı biri o birisi
ile tanış olmazsa, bir-birinden
ferqlenerler”. Ona göredir ki,
mecburu evlilikler davamlı olmur.
İbni Ebi Yeğur adlı bir nefer İmam
Sadiqden (e) soruşur: “Men bir
xanımla aile qurmaq isteyirem,
ancaq valideynlerim meni başqa biri
ile evlendirmek isteyirler. Men ne
etmeliyem?”. İmam (e) buyurur: “O
kesle evlen ki, özün isteyirsen ve ata
ve ananın istediyi şexsi ise boş
burax”.
Hezret Peyğember (s) defelerle
beyan etmişdi ki, aile quran zaman
her iki teref azad olmalıdır. Elbette
valideyn cavana nesihetler vere
biler, ancaq onu bu evliliye mecbur
etmek düzgün deyildir.
2. Ağır mehriyye.
Mehriyye - erin heyat yoldaşına
verdiyi bir hediyyedir. Qadın bilir ki,
onun ehtiram ve izzetini saxlamaq
üçün kişi gerek ona hediyye versin.
Quran buyurur: “Ve qadınların
mehriyyelerini onlara könül xoşluğu
ile ve bir hediyye kimi verin
(herçend ki, bu, sizin boynunuzda bir
vacib, onlar üçün ise ilahi bir
bexşişdir)”. (“Nisa” 4).
Mehriyye gerek heqiqeten hediyye
kimi olsun. Ağır bir mehriyye
hediyye olmaz, işgence olar. Bu emel
aile bağlarını da sarsıdar. Hezret
Peyğember (s) buyurur: “En gözel
mehriyye - onun yüngül olanıdır”.
Başqa yerde oxuyuruq:

[1] 2 >>