Elizamanlının cebhe xeberlerini...
Bu günlerde 14 esgerimiz şehid oldu...Özümü 92-ci illerin müharibe situasiyasında hiss etdim. Amma hemin cemiyyeti görmedim, telekanalların çal-cağırı, insanların laqeydliyi başqa cemiyyetden, başqa toplumdan xeber veriridi...Derk eledim ki, biz tekce torpaq itirmemişik, onunla beraber çox şey itirmişik.
Şehidlerimizin brinin defn merasimine baxarken hönkürtü ile ağladım. O şehidin qebrinin kenarında oturub bayrağı gözlerine sıxıb sessizce ağlayan atanın göynertisini üreyimin başında hiss eledim. Men o kişinin acısını bütün varlığımla duydum, o kişi oğulunu menim böyüdüyüm dövdrde böyütmüşdü. Min bir eziyyetle, çöreyi daşdan çıxa çıxa. O kişi üçün yaşamaq çox çetin olacaq, onun ferefi, tesellisi, etrafında "veten sağ olsun!" deyib qurbanlar veren toplumu yoxdur axı...
olen canlara laqeyid yanasanlar utansin! Allah bu gune qeder verdiyimiz butun sehidlere rehmet elesin
Ozume gele bilmirem esgerlerimizin wehid oldugunu bilennen Allah rehmet elesin ruhlari wad olsun.ama bele laqeydsizliyi gorende herden duwunurem hec deymezmiw...Inwall bunnan sora itirmiyey
»Oxu zalına keç