yox idi. Çox keçmedi ki, odunçu ve eşşeyi bütün ölkeye ses saldı.

Bir gün "tamaşaya" telesen odunçu yolda ondan kömek isteyen bülbülün sesini eşitdi. Bir pişik bülbülü tutub yemek isteyirdi. Odunçu ayaq saxladı. Ancaq " tamaşaya " gecikdiyini xatırlayıb oradan uzaqlaşdı.

Nehayet odunçu " tamaşa " yerine çatdı. Ancaq bu defe eşşeyi mahnı oxumaq evezine anqırmağa başladı. Odunçu " tamaşaya " gelenlerin elinden özünü gücle qurtardı. O, ancaq indi bülbülün öldüyünü ve tilsimin qırıldığını başa düşdü...

Men de senin bülbülün idim. Ancaq sen meni öldürdün. Tilsim qırıldı ve müflis oldun. Kaş ki, derziliyi bacardığın kimi dostluğu da bacaraydın"...

Bu ehvalatı dinleyenden sonra derzi çıxıb getdi. Çünki, artıq demeye heç bir sözü yox idi...

<< 1 2 [3]