(teeccüb ve sevincden) üzüne vuraraq dedi: «Qısır bir qarı (doğa biler)?!»
30. Dediler: «Rebbin bele buyurub. Şübhesiz, O, hikmet sahibi ve (her şeyi) bilendir».
31. İbrahim dedi: «Ey (ilahi) elçiler (vezife ve) işiniz nedir?»
32. Dediler: «Biz günahkar bir desteye (Lutun qövmüne) gönderilmişik
33. ki, onların başına (yağış kimi) gilden (hazırlanmış) daşlar yağdıraq.
34. Rebbinin yanında israf edenler (heddini aşan zalımlar) üçün nişanlanmış (daşları)!
35. Belelikle oradakı (ve İbrahim ve Luta iman getirmiş) möminlerin hamısını çıxartdıq.
36. Hemin diyarda yalnız bir müselman evi (Lutun evini) tapdıq.
37. (İnsanları helak etdikden sonra) orada ağrılı ezabdan qorxanlar üçün (Öz tövhid ve qezebimize delalet eden) bir nişane (qorxulu sehra, devrilmiş diyar, yağdırılmış daşlar ve çirkli sular) qoyduq.
38. Musanın baresinde de onu aydın delil-sübutla (esa ve nur saçan el ile) Fironun yanına gönderdiyimiz zaman (Bizim qezeb ve qüdretimize delalet eden nişane vardır).
39. Belelikle o (Firon) bütün vücudu ile (yaxud var gücü ve qoşunu ile) ondan (Musadan) üz dönderdi ve dedi: «(Bu kişi) caduger, yaxud da delidir».
40. Buna göre de mezemmete layiq işler gördüyü ve (son anda özü) özünü mezemmet etdiyi bir halda onu ve ordusunu tutub denize atdıq.
41. Hemçinin (Hud peyğemberin qövmü) Adda, onlara qısır (heç bir xeyiri olmayan ve yalnız şer doğan) külek gönderdiyimiz zaman (onların başlarına gelenlerde Bizim qezeb ve qüdretimize delalet eden nişeneler vardır.)
42. O (külek) neyin üstüne esirdise onu çürümüş sümüye döndermeyince buraxmırdı.
43. Hemçinin (Saleh peyğemberin qövmü) Semudda (möcüze olaraq gönderilmiş deveni öldürdükden sonra) onlara (peyğemberleri Saleh terefinden) «bir müddet (üç gün) behrelenin (ezabınız yetişecek)» deyilen zaman (bu tayfanın başına gelenlerde de Bizim qezeb ve qüdretimizin nişanesi vardır).
44. Onlar (hemin möhlet verilen günlerde de) Rebblerinin

<< 1 2 [3] 4 5 >>