emrine itaetsizlik etdiler. Bele olan halda onları gözleri baxa-baxa ildırım yaxaladı.
45. Belelikle ne yerden qalx(ıb qaç)mağa güc ve imkan tapdılar, ne de özlerine ve bir-birlerine kömek ede bildiler.
46. Ve Nuhun qövmünü bundan evvel (helak etdik). Şübhesiz ki, onlar fasiq ve itaetsiz bir deste idiler.
47. Ve göyü (Öz) qüdret elimizle ucaltdıq. Şübhesiz, Biz (onu ve onun sakinlerinin ruzisini) genişlendirenik.
48. Ve yeri serdik. Biz gözel serenik.
49. Belke (cütlüyün ve şerikliyin vacib varlığın deyil, mümkün varlığın sifeti olmasını anlayıb) ibret götüresiniz deye, her bir şeyi (heyvan ve bitkileri erkek ve dişi olaraq) cüt yaratdıq.
50. (Ya Peyğember! Onlara de: Tovhid ve İslam vasitesi ile Allahın ezabından) Allaha teref qaçsınlar. Heqiqeten men sizin üçün Onun terefinden aşkar ve aydınlıq getiren bir qorxudanam.
51. Allahla yanaşı başqa bir mebud götürmeyin. Heqiqeten men Onun terefinden sizin üçün aşkar ve aydınlıq getiren bir qorxudanam.
52. Belece onlardan (Mekke ehalisinden) qabaqkılara ele bir peyğember gelmedi ki, onlar (ona) «caduger, ya da delidir» demesinler.
53. (Keçmişdekiler ve gelecekdekiler) bu işi bir-birlerine tövsiye edibler?! Xeyir! Onlar (zaten) itaetsiz ve heddi aşan bir destedirler.
54. Buna göre de onlardan üz dönder ki, sen (onlardan üz dönderdiyine göre) mezemmete layiq deyilsen.
55. Ve (möminlere) öyüd-nesihet ver. Çünki öyüd-nesihet möminlere fayda verir.
56. Cin ve insanları yalnız Mene ibadet etmeleri üçün yaratmışam.
57. Men Onlardan ne Menim üçün ruzi qazanmalarını isteyirem, ne de Mene yemek vermelerini isteyirem.
58. Şübhesiz, Allah Özü (bütün ruzi yeyenlere) ruzi veren, güc sahibi ve qüvvetlidir.
59. Odur ki, heqiqeten (senin qövmünden) zülm edenler üçün (keçmiş ümmetlerden olan) yoldaşlarının payı kimi böyük bir (ezab) pay(ı) vardır. Buna göre de (onu) Menden telesik istemesinler.
60. Odur ki, ved olunduqları güne göre vay

<< 1 2 3 [4] 5 >>