menem-menemliyini qorumaqdır. Başqasından irad götürmek onun üçün dözülmezdir. Cahil insan öz nadanlığı üzünden xeyri şerden ayıra bilmez. Ona yaxşılıq edib yol gösteren adamı düşmen sayar. Ele düşüner ki, ona paxıllıq edir ve pisliyini isteyirler. Bu cür insan haqlı irada ve xeyirxah nesihete mehel qoymaz, en yaxın dostlarına bele, bunun üstünde arxa çevirer. Nesiheti qebul etmek ve ondan netice çıxarmaq zekanın, edaletin ve sadeliyin nişanesidir.
İmam Zeynül-abidin (e) “Hüquq risalesi”nde buyurub: “Sene nesihet edenin haqqı budur ki, onun qarşısında mülayim olasan, sözlerine qulaq asasan. Eger sene deyerli sözler dese, Allaha şükür edesen; eks teqdirde onunla merhemetle reftar edesen, onu günahlandırmayasan. Eger sehv etdiyini anlasan, onu danlamayasan. Eger danlağa layiq olacaq sözler danışsa, bu halda ona güzeşte getmek olmaz, çünki onun artıq heç bir etibarı qalmır”.
islam.az
»Oxu zalına keç