Ali Khayyam
“Bir gün”ün şeiri
Seninle men
Kövrelib qısılmışıq Dünyanın daxmasına
En şıltaq, en yaltaq ve en müdrik
insanların arasında
Bax dost,
Gör neçe aydır ki, unutmaq üçün fasilesiz
içirem
Neçe aydı içirem, unutmuşam
Ne qeder içmişem, unutmuşam
Birce kederi unuda bilmemişem
Bizler bir gül leçeyi kimiyik
Bütün güllerden ferqsiz,
Eyni qoxuya sahib, eyni renge
Lakin iller sonra bir kitab arasında
yaşayan
Yanında yaşlanacağımız sevgilileri
En genc yaşlarımızda seçmişik
Ne xoş tesadüfdür bu?!
Bilirsen sen, balaca şeherin adamlarının
Ümidleri böyük olur
Her kesi eyni taleh gözleyir, he?
Hamı çekib gedir
Sonda adama qalan birce ölüm olur
Teselli nece de berbad bir xülya
Birce sen demedin, “döz, bu da keçer”
Gözlerinden oxunur, sen bilirsen ki:
Bizim halımız Vetenden de beter...
Biz doğmalardan uzaqda
Saçlarını zamanın tumarladıqları
Biz, üreyi parça-parça ayaqüste
Her içkide sebebsiz darıxan
Boşluqla baxışan ve
“Bir gün”-lere uşaq kimi inanan
“Herkes”-li şeherin heçkesleri...
("Bulud Bağçaları" kitabından)