görüb geri addımlayır...
-Nedi, yene öpeceysen?! He 1 defe öpdünse ardı gelmelidi axı...
Samir onun gözlerinin içine baxıb:
-Çox uzatmayacam...Menimle evleneceksen...(Xüsusi vurğu ile)
-Zorla da olsa...
Ayten gözlerini bereldib qaşlarını çatır:
-Neeee?!!!!!! Sen onu ancaq yuxularında ve xeyallarında görersen!!!!
-Sabah neçede gelim size?
-Sen ne danışırsan?!!!!!
-Elçilik barede danışıram....
Ayten kinaye ile gülüb:
-Menim anam senin kimi her qapıya gelen ite qız vermez!!!!!
Bu sözler Samire çox toxunur...Ona bir addım yaxınlaşıb qollarından tutub her ikisini sıxaraq ve esebi şekilde dişlerini qıcayıb:
-İndide it olduq he?!
-İtlerin xetrine deye biler bu söz...
Samir onu sertce divara itib onunla çox az mesafede qalır:
-Sene son defe deyirem sözlerine diqqet et!!!
-Puah, etmesem ne edersen?!!!!!!!!! Men her "hüren itden qorxmuram!!!"
Bax bu sözlerden sonra Samir daha da deliye dönür...Ondan ayırılıb otaqda qoltuğun önündeki kiçik,şüşeli masaya ayağı ile sertce vurur..Masa tamamile çilik-çilik olub otağın her yerine yayılır...Ayten diline getirmesede Samirden bu an çox qorxurdu...Buna görede otaqdan çıxmağı qerara alır...Samirin küreyi ona teref olduğundan sakitce getmek istesede qapıya teref gederken yerde olan şüşe qırıntılarının sesi onun palanını korlayır...Samir geri çevirilib qezeble ona baxır ve süretle irelileyib yeniden onu divara sıxır...
Anar Aytenin otağında hele Samirin dediklerinin şokundan çıxmamışdı...Donuq bir ifade ile gözlerini bir nöqteye cemleyib sadece baxırdı...Deqiqeler boyunca süren bu donuq ifadeni,nehayetki Rauf beyin zengi canlandırmışdı..Telefonu cibinden çıxararaq qulağına doğru aparır..
-Anar oğlum,aile dostumuz Vaqif bey dünyasını deyişib...Biz ananla ele indi ora gedirik...Şirketden çıxan kimi eve gel...Saat 8-de evde ol ki,Günel evde tek qalmasın.Sabah özünde elaqe saxlayıb baş sağlığı dileyersen..Amma qızı tek qoyma evde...Anar? Anar?
-Eşidirem.............
-Yaxşı oğlum indi reysimiz

<< 1 ... 93 94 [95] 96 97 ... 208 >>