yeddide? ümumiyyetle, niye?), – elbette, bütün bunlardan adamın başı herlene biler. Bağışla! İndi ise sakit geceye, gözlediyin yuxuya, bir axınla bütün meni, menim olanı – sende rahatlana bilecek her şeyi – qebul ele.
***
Belelikle, seni kresloya eylaşdirirem – ve özümü itirirem, sözlerle, gözlerle, ellerle, zavallı üreyimle bu xoşbextliyi nece ifade edim, bilmirem – senin menle, senin hem de menim olmaq xoşbextliyini. Bele bir halda axı men seni yox, daha böyük bir şeyi – senin mene bexş etdiyin heyatı sevirem.
***
Herden mene ele gelir ki, biz birlikde yaşamaq evezine, ölmek üçün sakitce bir-birimizin yanında uzanacağıq. Ne olur olsun – her şey senin yanında olacaq.
***
Heç neye baxmayaraq, siz ey dilsiz-ağızsız, hereketsiz, yürüşde iştirak eden, vehşicesine sadelövh insanlar, heç neye baxmayaraq, biz sizi tek buraxmayacağıq, hetta sizin böyük axmaqlıqlarınızda da, xüsusile onlarda.
***
Bu sadece tenhalığın xeste xeyallarıdır.
***
Niye men, meselen, senin otağında xoşbext bir şkaf, sen kresloda ve ya yazı stolunun arxasında oturanda ya da divanda uzananda ve ya yatanda düz sene baxan şkaf deyilem? Niye men şkaf deyilem? Ona göre ki, son günlerin müsibetlerinde seni görsem, ya da sen Vyanaya gedesi olsaydın, ezab-eziyyetden qırılardım.
***
Birlikde olandan sonra heyat nece asan olacaq, – nece axmağam, bu haqda yazıram! – sual ve cavab, göz-göze.
***
Onda, yeqin, bele çıxır ki, bizim her birimiz izdivacda yaşayırıq: sen Vyanada, men öz qorxumla Praqada, ve her birimiz – tekce sen yox, men de – ebes yere bu bağları qırmağa çalışırıq.
***
Senden ferqli olaraq, menim sübuta ehtiyacım yoxdur, sen menim üçün her şeyden yükseksen, sen aydınlıq ve etibarın özüsen.
***
Eslinde onunla birge heyatında men yalnız en yaxşı halda ilde bir defe xalça üzerinde qaçmasına icaze verilen “böyük ev”deki siçanam.
***
Mene, senin yüksekliyinden baxanda heç ne görünmeyen bele bir dibe tenezzül etmek üçün bütün dünyanı qurban etsen, – bunun üçün aşağı düşmemeliydin

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 23 >>