seni evvelkinden de sağlam edecek, ezemetinle yene ayağa qalxacaqsan, men ise bundan az sonra gözel günlerin birinde – ümid edirem ki, sessiz ve ağrısız – torpağa qarışacam. Odur ki, ele de ezablı deyil – ancaq senin orda, qürbetde xestelendiyini tesevvür eden kimi…
***
Yazmaq zerureti hem işgencedir, hem xoşbextlik.
***
Yeri gelmişken, sen mektubumu nece çerşenbe axşamı gözleyirsen ki, men hele bazar ertesi senin ünvanını bilmişem?
***
Bu dünyada en menasız şeylerden biri günah meselesine ciddi yanaşmaqdır.
***
Bedbextliye düçar olan insan sağa sola tene yağdırır.
***
Başa düş, Robinzon gemide işe düzelmeli, tehlükeli sefere çıxmalı, qezaya uğramalı ve bir çox şey elemeli olmuşdu, mense tekce seni itirseydim, artıq Robinzon olardım.
***
Asılılıq bütün serhedleri ele üsteleyir ki. “Ya – ya” çox böyükdür. Ya sen menimsen, onda her şey yaxşıdır, ya da seni itirirem, onda ise her şey neinki pisdir – onda sadece heç ne yoxdur: ne qısqanclıq, ne ezab, ne qorxu – ümumiyyetle heç ne.
***
Men axı senden, yazı stolunda qarşımda eyleşmiş bir adamdan meslehet aldığım kimi meslehet almadım. Öz-özümle danışdım, özümden meslehet aldım, yaxşı yuxuda, sense meni durquzursan.
***
Men meşe heyvanıyam, meşede de olmuşam, çirkli bir kahada uzanmışam da (elbette, yalnız menim burda meskunlaşdığıma göre çirkli olan) – ve birden orda, açıqlıqda seni gördüm, möcüzeler möcüzesi ve özümü,her şeyi unutdum, qalxdım, yaxına geldim, – hele bu yeni, doğma azadlıqdan qorxa-qorxa, yene de yaxınlaşdım, sene lap yaxın, sense mehriban idin, yumaq kimi yığıldım, üzümü ovuclarında gizletdim, guya buna icazem var idi, ele xoşbext, ele qürurlu, ele azad, ele qüdretli idim ki, sanki isti ev tapmışdım – bu fikir yaxamdan el çekmirdi – ev tapmışdım, – ancaq heyvan olaraq qalırdım, evi yalnız ve yalnız meşe olan heyvan, bu açıqlıqda tekce senin merhemetine göre yaşayırdım, özüm de derk etmeden taleyimi gözlerinde oxuyurdum.
…
Hiss edirdim ki, sürünerek geriye, öz qaranlığıma getmeliyem.

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 23 >>