yazırsan, axı o heç vaxt gelmeyecek, – belke ele gelmeyecek deye yazırsan?
***
Dünyada şübhesiz heqiqetler azdır, ancaq bu onlardan biridir: biz heç vaxt seninle birlikde yaşamayacağıq, bir menzilde, yan-yana, ümumi stolla – heç vaxt; hetta ümumi şeherimiz de olmayacaq.
***
Ölüm haqda fikirler seni qorxudur? Mense dehşetli derecede ağrıdan qorxuram. Pis elametdir. Ölüm arzulayıb, ağrı arzulamamq – pis elametdir. Qalan bütün hallarda ise ölümle risk etmek olar.
***
Herden başa düşmürem, insanlar “şadlıq” sözünü nece fikirleşib tapıblar, yeqin, onu “keder”e qarşılıq bir söz kimi hesablayıblar.
***
- “Sen hemişe ölümden danışırsan, amma özün ölmürsen”. – “Bütün bunlara baxmayaraq ölecem. Ele indice axırıncı mahnımı oxuyuram. Birinin mahnısı uzun olur, başqasınınkı qısa. Ancaq ferq cemi-cümletanı bir neçe sözdedir”.
***
Ele indice pencereden çöle baxdım: süvari polis, ellerinde süngü divar boyu düzülmüş jandarm, qaçışıb qışqıran kütle – burda, yuxarıda, pencerinin önünde ise hemişe mühafize altında yaşadığın üçün iyrenc xecalet duyğusu.
***
Elbette, işgence alçaq şeydir, İsgender ise qordi düyünü açılmayanda ona işgence vermedi.
***
Menim veziyyetim üçün üç çevre fikirleşmek olar, lap içeride “A”, sonra “B” ve “C”. “A” “B”-ni izah edir, niye bu insan ezab çekmeli, özüne inanmamalıdır, niye imtina etmelidir (bu imtina deyil, imtina çox çetin olardı, bu yalnız imtinanın zeruriliyidir), niye onun yaşamaq haqqı yoxdur. (Meselen, meger Diogen bu menada ağır xeste deyildimi? Bizlerden hansımız İsgenderin şefeqli baxışı üzerimizde dayansa, xoşbext olmazdıq? Diogen ise ümidsizlik içinde İsgenderden xahiş etdi ki, güneşin qarşısını tutmasın, bu müdhiş, ebedi yanan, insanı deli eden yunan güneşi. Onun çelleyi kabuslarla dolu idi.) “C” işgüzar adama daha heç ne izah etmir, “B” ise sadece ona emr edir. “C” en telebkar mecburiyyet qarşısında, qorxudan soyuq ter basaraq hereket edir (başqa veziyyetlerde alındakı, yanaqlardakı, gicgahlardakı, saçların dibindeki – bir

<< 1 ... 19 20 [21] 22 23 >>