deyilmi? Elbette besdir, amma yene de yırğalanan kürsüye yayxanıb, bu mektubları içirsen ve yalnız onu bilirsen ki, dayanmadan onları bax ele belece içerdin.
***
Tanışınla rastlaşıb, maraq dolu heyecanla soruşanda ki, iki defe iki neçe edir – bu delinin vere bileceyi sualdır, ancaq orta mektebin birinci sinfinde bu sual olduqca yerine düşür.
***
İş orasındadır ki, kiminse mene bağlandığını görende çaşıb qalıram. Mentiqli düşünce terzime göre herden başqa insanlarla elaqelerimi pozuram. Möcüzedense, başqasının sehvine inanan hemişe daha çox olur.
***
Zira teklifin ehemiyyetini hamı, istisnasız hamı tesdiq etmelidir. Onda hiyle varsa – guya harda yoxdur ki, lazım geldikde balacalaşan bu qorxunc heyvanın cilovunu elden vermemeliyem.
***
Elbette, çerşenbe axşamının mektubunda da itiuclu tikan var, bedenime sancılır, ancaq onu sen sancırsan, senin – elbette, bu sadece bir anlıq heqiqetdir, heqiqet anıdır, xoşbextlik ve ağrıdan titreyen an, – senin etdiyin neye dözmezdim ki?
***
Yene mektubu zerfden çıxarıram, bax bu yer: xahiş edirem, mene bir de – hemişe yox, bunu istemirem – bir de “sen” de.
***
İnsan axmaqlıq nümunesidir. Tibet haqda kitab oxuyuram, Tibetle serhed dağlarda yerleşen bir kendin tesvir yerine çatıram ve birden üreyime ağırlıq çökür, bu kend orda, Vyanadan uzaq ele çaresiz yetim tesiri bağışlayır ki. Özüde Tibetin Vyanadan uzaqlığını axmaqlıq adlandırıram ha. Göresen uzaqdır?
***
Milena, deyesen, senle bir ümumi cehetimiz var: ele ürkek ve cesaretsizik ki, her mektub artıq başqa cürdür, her mektub özünden evvelkinden, en çox ise cavab mektubundan qorxur.
***
Hetta menim de tebietim bele deyil, ancaq demek olar ki, tebietime çevrilib ve yalnız ümidsizlik qabarmasında, qezebde ve – yaddan çıxmamış – qorxuda keçib gedir.
***
Herden mene ele gelir ki, ikimizin bir otağı var. Qapıları qabaq-qabağa yerleşmiş bir otaq. İkimiz de destekden tutmuşuq, birimizin bir balaca kipriyi titreyen kimi, digerimiz sürüşüb aradan çıxırıq, birimiz bir söz

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 23 >>