real ve virtual sevgi .
Deyirler realda sevgi esildir virtualda yox. Yolda qizi gorsen dalinca duşsen onu sevirsense bu esildir. Mence ele deyil. Bir şeyki onun xarici gorunuşunun qurbani olmusan. burda olan Virtual mehebbet belke de real da olandan da guclu olur. Insanlar bir-birlerini gordukce qarsi terefin mueyyen catismazliqlarini gorurler. Belke de zaman kecdikce, sevmediklerini anlayaraq, getdikce soyuqlasib, ayrilirlar. Lakin virtualda her şey ferqlidi. Monitorun arxasindan sene xos sozler deyen insanin gozlerini gore bilmirsen. Gozler ise qelbin aynasidi. Soyuq monitor gozleri ile o, sene dunyanin en gozel iltifatlarini edir, sevdiyini soyleyir. Maraqli varliq olan insan ise sevilmeye hemise ehtiyac duyur. Zaman kecdikce qarsi terefin varligina olan alisqanliq yaranir...ve getdikce hissler derinlesir. Munasibetler davam edir. Lakin vaxt goruse gelib catanda her sey deyisir. Virtualdan taniyib, sevdiyin, xeyallarinda ulvilesdirdiyin insanin eslinde senin dusunduyun kimi olmadigini gorende...butun umidlerinin suya dusub sindigini anlayirsan. bu ne pis hissdi. Ve ozune gulmeyin gelir...Dusunursen: Yeni men bu qeder sehv ede bilerdim? ve sualinin cavabini ise tapa bilmedikce...bax en pis olani ise budur. Ve gorursenki, o artiq yoxdur. Daha seni axtaran da yoxdu, mektub, sms yazan da yoxdu. Bir muddetlik ozunu dunyanin unudulmus insani hiss edirsen ve tenhaliqdan eziyyet cekirsen. Hetta sene ondan xeber getiren, elektron unvan, mobil telefon kimi dilsiz varliqlara bele nifret etmeye baslayirsan. Tek umidin burda ondan gelecek mesaji gozlemekdir. Her gelen mesaji acanda ureyin eser amma o deyildir. Lakin bunlarin bir xeyri yoxdu. Cunki, sen tesevvur etdiyin hissler yalniz virtual olaraq var idi, onlarin real variantini ise sen oz nagilinda uydurmusan. Nagillar ise hemise gercek olmur... Virtual mehebbetin diger varianti ise xosbext sonlugla bitenidi. Yeni axtardigini tapmisan. O seni, sen de onu sevirsen. Diger variant ise evvel dostluqla baslayanidi. Bu

[1] 2 >>