Orduda xidmete illerini veren poruçik Dubov serbest xidmete çağırılan Knaps ile oturub, içki içirdi. Öz iti Milkanı Knapsa nişan veren Dubov dedi:

— Bunun tayı-beraberi tapılmaz! Mi-sil-siz it-dir bu! Bir onun sifetine baxın hele! Tekce sifeti neye desen, deyer! İtlerden başı çıxmayan birisi tekce sifetine göre buna iki yüz rubl sayar! İnanmırsınız? Onda siz bu meselelerden heç ne anlamırsınız…

— Anlamağına anlayıram ey, ancaq…

— Bu ki setterdir, hem de safqanlı ingilis setteridir. Duruşu gözeldir, iybilme hissine ise… söz ola bilmez! Heç bilirsiniz küçük iken bu Milkanı neçeye almışdım men? Yüz rubla! Deh-şet it-dir! Çox-bil-miş-dir bu Milka! Ax-maq-dır bu Milka! Haydı, gel, gel yanıma… sevimli itim menim…

Milkanı özüne teref çeken Dubov itin qulaqlarının arasından öpdü. Bu ara gözleri de yaşardı onun.

— Yo-o-ox, seni heç kese vermerem… gözelim menim… şeytanım menim. Sen de meni sevirsen, elemi, Milka? Sevirsen?.. Haydı, get, oyna! – deye poruçik sesini yükseltdi.

— Tozlu pencelerinle de mundirimi kirletme! He-e, Knaps, küçük iken buna düz yüz elli rubl vermişdim men. Amma o pula deyermiş! Birce şeye heyfsilenirem ki, ova getmeye vaxt tapmıram da! Bu itden yeterince yararlana bilmirem, bütün bacarıqları zay olub, gedir…

Ele bu sebebden de indi onu satmaq isteyirem. Alın onu, Knaps! Ömrünüz boyu mene duaçı olacaqsınız! Eger üstünüzde o qeder pul yoxdursa, lap yarı qiymete de vererem onu… Elli rubla alın! Qamarlayın, getsin!

Knaps köks ötürdü:

— Yox, qardaş… Eger bu Milka erkek olsaydı, belke o halda onu satın alardım, yoxsa…

Poruçik heyretlendi:

— Beyem Milka erkek deyil ki? Knaps, siz ne sayıqlayırsınız? Milka… erkek deyilmiş! Ha-ha-ha! Yaxşı, bes ele ise o hansı cinsdendir? Belke qancıqdır? Ha-ha-ha… Eceb adamsan, vallah! Hele de erkeyi qancıqdan ayırd eleye bilmirmişsen!

Knaps incidi:
— Ele danışırsınız ki, guya qarşınızdakı ya kordur, ya da ki bir el uşağı… Elbette ki, o – qancıqdır!

— Onda şükür eleyim ki, siz menim

[1] 2 3 >>