da!

Dartınaraq yerinden qalxan Knaps papağını da götürdü ve esneyerek:

— Gecdir daha, salamat qalın, — dedi.

Dubov ve Knaps eyin-başlarını geyinib, küçeye çıxdılar. İlk yüz addımlıq mesafeni qet edene qeder ikisi de susdu. Sonra poruçik söze başladı:

— Belke bu iti vere bileceyim birisini teklif edesiniz? Uyğun bir tanışınız-filan var belke? İti özünüz gördünüz: yaxşı ve cins heyvandır, sadece mene gerek deyildir!

— Ne deyim, qadası?.. Menim buralarda tanış-bilişim ne gezir?!

Ta Knapsın qaldığı eve çatana qeder onlar birce kelme de kesmediler. Ayrılanda Knaps poruçikin elini sıxıb, peledin qapısını açdı. Hele de tereddüd keçiren Dubov boğazını arıtlayandan sonra ondan soruşdu:

— Buradakı deri soyanlar, siz bilen, ehaliden it qebul edirler, ya yox?

— Her halda qebul ederler… Deqiq deye bilmerem.

— Onda günü sabah Vaxrameyevi oraya göndererem… Qoy cehennem olsun, getsin, derisini soysunlar o itin… O yaramaz itin! O zehletöken itin! Otağı pis güne qoymağı azmış kimi, o eclaf dünen metbexdeki etin de hamısını basıb, yeyib… Düzdür ey, cins itdir-filan, ancaq özünü ele aparır, deyersen ki, bu, heyet itiyle esl donuzun melezidir. Geceniz xeyre qalsın!

Knaps dillendi:
— Xeyre qarşı!

Peledin qapısı çırpılınca, poruçik yalqız qaldı.
___________________________________________
Tercüme etdi: Azad Yaşar
Teqdim etdi: Canim.Az saytı üçün Nicat ( X_mutant_X )

<< 1 2 [3]