elçiler geldi. Meclise molla da çağırıldı. Muhemmedşah gösteriş verdi ki, bir qoç kesilsin. Heyvanı soyan İlyas bişirdiyi teamı qonaqlara yolladı. Qoç etinden yeyen qonaqlar bunun üstünden çay içdiler, sonra ise kumısa keçdiler.
Ev sahibi qonaqlarla xalça üste düzülen, qu tükünden döşekçelerde oturub, piyalelerden kumıs içib, söhbetleşdikleri vaxt iş-gücünü bitiren İlyas açıq qapının önünden keçdi.
Onu gören Muhemmedşah qonağından soruşdu:
— O qapının önünden keçen qocanı gördünmü?
Qonaq dillendi:
— He, gördüm. Onda marağımı çekecek ne ise vardı ki?
— Mesele burasındadır ki, o kişi vaxtile bu mahalın en zengin adamı sayılan İlyasdır. Ad-sanını yeqin eşitmiş olardın.
Qonaq dedi.
— Elbette ki eşitmişem. Üzünü görmesem de, şan-şöhreti xeyli uzaqlara yayılmışdı.
— İndi onun elinde-ovcunda heç neyi qalmayıb ve menim qapımda işlemeye möhtacdır. Arvadı da bizde qalır, madyanları sağır.
Qonaq nece heyretlendise, ağzını nırçıldadıb, başını yelledi ve dedi:
— He, görünür, xoşbextlik geldi-geder nemetdir. Feleyin fırlanan tekeri birini tepeye qaldıranda, digerini çamura atır. Yaxşı, bes o qoca nece dözür buna, xiffet-zad elemir ki?
— Onu haradan bilesen?! Sakit, farağat bir heyat sürür özü üçün, yaxşı da işleyir.
Qonaq şoruşdu:
— Onunla söhbetleşe bileremmi? Heyatı barede nelerse öyrenmek isteyirem.
Ev sahibi:
— Niye de olmasın? — deyib, alaçığın divarını döyecledi:
— Babay (başqırd dilinde «baba» demekdir — A.Y.), gel, bizimle birge kumıs iç. Arvadını da getir.
İlyas arvadıyla birlikde alaçığa girdi. Qonaqlar ve ev sahibi ile salamlaşdı, dua oxuyandan sonra girişde diziüste oturdu. Arvadı ise perdenin arxasına keçib, ev sahibesinin yanında eyleşdi.
İlyasa da bir piyale kumıs getirdiler. O, bir daha qonaqlara ve ev sahibine baş eyerek, kumısdan bir qurtum alıb, piyalesini yere qoydu.

Qonaq ondan xeber aldı:
— He, baba, bizim bugünkü növrağımıza baxanda yeqin sen öz keçmiş günlerini xatırlayıb, derde-qeme batırsan? Vaxtile, gör, nece gen-bol

<< 1 2 [3] 4 5 >>