yaşayırdın, indi ise sıxıntılar mengenesinde qıvrılırsan?
İlyas gülümseyerek, dedi:
— Eger esl xoşbextliyin ve bedbextliyin nede olduğunu sene desem, yeqin mene inanmazsan. Sen bu sualı menim xanımıma ver, çünki qadınların üreyinde ne varsa, dilinde de odur. Bu mesele barede bütün heqiqeti qoy o, sene açıb, söylesin.

Qonaq perdenin o biri üzüne seslendi:
— He, nenecan, evvelki xoşbextliyin ve indiki qara günlerin barede sen ne fikirleşirsen?
Perdenin arxasından Şam-Şemaginin sesi geldi:
— Menim geldiyim qenaet beledir: erimle baş-başa düz elli il ömür sürmüşük, daim xoşbextlik axtarsaq da, onu tapmamışıq. Ancaq iki ildir bütün servetimiz elden çıxıb ve muzdurluqla çöreyimizi qazanırıq. Esl xoşbextliyi biz bunda tapdığımız üçün artıq xoşbextlik axtarışlarından el-etek üzmüşük.

Qonaq da, ev sahibi de bu cavabdan heyrete geldiler. Muhemmedşah yerinden dikelib, perdeni çekdi ki, qarının üzünü görsün. Ellerini çataqlayan qarı gülümseyerek, erine baxırdı, eri ise bu ara ona gülümsünürdü. Qarı bayaqkı fikrini tekrarladı:

— Bu, doğru sözümdür, zarafat-zad elemirem. Varlı olduğumuz o elli il boyunca biz seadet axtarsaq da, onu heç cür tapa bilmedik. Daha heç neyimiz qalmadığından muzdurluğa başladıq ve esl xoşbextliyi onda daddıq. Daha bu dünyadan başqa bir umacağımız yoxdur.
— Axı, indiki xoşbextliyinizin meğzi nededir?
— Deyim nededir: zengin olanda birce saat da boş vaxtımız olmurdu ki, derdleşek, axiretimiz barede düşünek, Allaha iman getirek. Qayğılarımız daim başımızdan aşırdı çünki! Qonağımız gelirdi — düşünürdük ki, ona ne yedirek, ne içirek, ne pay qoyaq ki, bizi yamanlamasın. Qonaq-qara olmayanda ise nöker-qaravaşı güdürdük ki, az işleyib, çox yemesinler. Belece, daim dünya malı üstünde esirdik, bu ise günahdır. Ya dayçanı, ya buzovu canavar dağıtmasın deye, ya da oğru sürünü aparmasın deye telaşlanırdıq. Geceler gözümüze yuxu getmirdi ki, birden qoyunlar quzuları basıb, tapdalayarlar. Gece vaxtı çıxıb, tövleye baş çekirdik. Tezece rahatlaşan

<< 1 2 3 [4] 5 >>