ağaclarının qabığına menim qeder heyretle baxan? Varmı menim kimi uşaqlıq vedine sadiq qalıb, boyu uzananda daha hündürdeki otları, çiçekleri sığallayan? Var bilirem… Varmı hele de, menim kimi, ildırımından qorxanların? Var bilirem…
Var yatmayanlardan ve vec vermeyenlerden başqaları. Var qarışqalarını her yaz görende sevinenler, çaşıb tapdalayanda özünü lenetleyenler… Var, menim kimi, Maz buldozeri olmayan küçelerine qurban olum deyenlerin. Qanadlar şeherim, çox qırdın qanadlarımı, özüne qanad qatdın, qanadlı şeherim oldun. Bilirem çox var, dayanacağında heyat mübarizesi aparanların, güneşin altında dayanıb, etrafa baxıb, insanların kölgede gizlendiklerini görüb, kölgede gözlemeyi öyrenenlerin…
Bağrına qazılan metro seni ağrıtdığı kimi meni de çox acıtdı. O gün, men öz axırıncı qepiyimi kartomatına atanda, geri qaytardı. Sanki güldü o aparat meni, çox alçaltdı meni. Qoynunda yaşamaq uğrunda mübarizeni öyrenende, soyuq dayanacağında qırmızı papaqlı balaca fidanlarına heyran olanlar…
Bakı, bütün maşınlarını silmek isteyirem, bütün xestexanalarını bağlamaq, bütün xesteliklerini içime çekib, onlarla birge ölmek isteyirem. Bütün ağaclarına su vermek, bütün küçelerine yağmur yağdırmaq isteyirem. Bütün insanlarını sevmek isteyirem Bakı. Növbede gözleyenleri de, gözledenleri de…
Bakı, var bilirem, menim kimilerin var, sadece metrolarında o qeder görmedim ki, özümü tek sandım, özümü böyük bir şey saydım, bağışla, qebul edirem, menden daha güclü sevgiyle sevenlerin. Gizletmisen derin küçelerinde, yorğanına bürüyüb qoruyursan onları, menim kimi sefeh uşaqlarından. Bilirem neqeder uşaqlıq eleyib ziyanlar versem de, meni de sevdiyini bilirem, belke de menden ve menim kimilerden gizledirsen ele onları. Ele menim en sevdiklerimi de yanımda gizletmişdin, tapdım, sevdim, yene tapıb yene sevecem. Hamısını tapıb sevecem, ziyan vermeden, axı çox yaxşı insanların da var. En çox ise en yaxşısını sevecem. Tanrı yaradıb onu, bu bele besdi onun nece gözel ve yaxşı
gozeldi ve maraqlidi»Oxu zalına keç