- Mekteb vaxtı teze defter tutanda ilk 2-3 sehifesini çox qeşeng xetle yazmağa çalışırdıq. Sonra ise… Sonrası hamıya melumdu. Neyse ele heyatda da beledi. Müeyyen müddetden sonra ümid etdiyin her şeye ümid itir, artıq öyreşirsen her şeye.

- Hamısı sevirmiş kimi davranıb, sonda bele de lazım imiş kimi atıb gedir , dost

Biri `Allah sevdiyine qovuşdursun` dediyinde
-En ürekden gelen Amin'imsen

- Torpaq qoxusu insanı rahatladır,çünki ona en çox sevdiklerimizin etri qarışıb..Payız daha çox torpaq qoxur, belke buna göre daha çox sevirik payızı

- Bu heyat mence heç birimize tam xoşbextlik vermir. Bir az sevindirir ve daha sonra ele ezab verir ki, xoşbext olmağına peşman olursan. İndi hemin veziyyetdeyem. Deyirem ki, “Kaş iki gün bundan evvel çox sevinmezdim.” Herden de fikirleşirem ki, deyesen men bu dünyaya gelmemişem. O biri dünyada çox günahım olub ve meni bura-cehenneme gönderibler… Bu dünya cehennemin bir parçasıdı deyesen..

- Bilirem dost , Sen de yaşadın bir-birinden gözel şeyler, bilirem, men de yaşadım. Yaşadığımız gözellikler qeder çirkinlikler de gördük. Ne qeder gül sevdikse, on misli qeder tikan batdı ellerimize. Qanadı ellerimiz. Kiçik-kiçik izler qaldı hemişe.Niye? Bir gül sevdik deye bu qeder tikan?

- Qarışıq,düzensiz heyatımla xoşbextem men..Kiminse planlı-pragramlı heyatına ehtiyacım yoxdu menim - dedi yalnız bir genc

- Yalan demekmi? En pisi budur. İnsanın özü-özünü aldatması bedbextlikdir. Çox heyif ki, ömrümüzde bir defe de olsa, hamımız bunu edirik. Özümüzü aldadırıq. Axı niye? Gerçeyi bile-bile özümüze niye yalan deyek? Sevdiyimizi bilib de sevmirem deyirik. Bizim demeyimizle deyil ki. Biz yalan deyende ürek qayıdıb birce kelme deyir ruhumuza-VİCDANSIZ