O seher telesiyim yox idi.
Tramvaydan endim, yavaş addımlarla etrafı izleyerek getmeye başladım.
Menimle birlikde tramvaydan enmiş üç adam önümde gedirdiler.
En öndeki sanki arxasından biri qovurmuş kimi süretli addımlarla gedirdi. Arxasından gedeni bir xeyli geride buraxmışdı. Öz özüme:
-Bu adam heyatda mütleq müveffeqiyyetli olar, deye düşündüm.
Onun arxasından geden, sakit/sakin addımlarla irelileyirdi.
-Belke bu adam da heyatda bir şeyler bacara biler. deye zümzüme etdim.
En arxadan geden ise sanki hara gedeceyini bilmirmiş kimi yellene yellene ve etrafı seyr ederek gedirdi. Onun içinse:
-İşde! dedim, Heyatda heç bir işe yaramayacaq tam bir avara!
Bir de baxdım ki, men hamısının da arxasında gedirdim…