İllerdir seherler oyanıb sübh namazı qılmağıma göre artıq eyni vaxtda oyanmağım verdiş halını almışdı. Payız fesli olduğundan havalar artıq tez qaralır, seherler ise gec açılırdı. Qazı yandırıb çayı üzerine qoydum ve içeri otağa keçib iki rüket namazımı qıldım. Seherler namaz qılmağı sevirem, sanki Allahın nefesini bedenimde gezer kimi hiss edirem. Her gün derk edirdim ki, alnımın yerde olmasına baxmayaraq, Allah meni yoxluq içersinde dinleyir. Bu da meni ona her gün daha bağlayırdı. Men susuram “O” danışır, “O” susur men danışıram sanki…
Sevgi belke de budur – “Onu ve Onun yaratdıqlarını sevmek”. “Onun ” yaratdığı her kiçik şeyde bele xüsusi sevgi var. Heqiqeten her şeyi bize ram eden Allah pak ve müqeddesdir. Oturduğumuz stul, baxdığımız televizor, danışdığımız telefon.. Her bir şey…Eger Allahın kömeyi olmasaydı bizim bunlara gücümüz çatmazdı . Biz öldükden sonra Rebbimizin hüzuruna qayıdacağıq. Geldiyimiz yere… Cennete…
Namazı bitirdikden sonra bir fincan çay içerek, yeni yazdığım romanı printerden çap ederek neşriyyata aparmaq üçün evden çıxdım. Payız sübhü şaxta yaratmışdı. Bu soyuqlara tab getire bilmeyen ve özlerine isti bir yuva axtarmağa başlayan durnalar mirvarı kimi ard-arda düzülerek uçurdular. Kaş … Kaş onlara qoşulub haqqın ardınca gede bilerdim…
Haqq harda idi? Durnaların Güneşe doğru getdiyi yerde? Yoxsa qelbimde? Bu yaşıma da çatdım hele de haqqın mekanını fikirleşirem… – Ele bunu fikirleşe-fikirleşe neşriyyata gelib çıxdım. Yeni yazdığım romanı bitirdiyim üçün ve çap olunacağı üçün çox sevinirdim. Artıq iyirmi ikinci çapı tamamlamışdım.
Daha sonra ofise gedib internetde paylaşılan yazılara baxdım. Artıq saat günortanı gösterirdi. Bu gün menim 5 ildir sevdiyim qızla- Baharla görüşecekdim. Bunun üçün hemişe görüşdüyümüz parka getdim. Parkda ağaclar çox olduğundan, sarı yarpaqlarını yere sepelemişdiler. Külek yarpaqları üfürür, bir yerden başqa bir yere ağuşuna alıb uçururdu. Ayağımın altında qalan qırmızı yarpaqların xışıltısı mene zövq verirdi.

[1] 2 3 ... 22 >>