Uzaqdan menim ömrümün baharı-Bahar gelirdi.
Baharla 5 il önce kitab mağazasında tanışmışdıq. Kitab mağazası mene ödeniş etmesi üçün dükana getmişdim. Bahar da hemin vaxt kitab alırdı. Onun elinde menim kitabım olduğunu gördüm. Ona yaxınlaşıb demişdim:
- O müellifi tanıyırsınız?
- Yox tanımıram, amma beyendiyim yazardı. İki kitabını oxumuşam, çox beyenirem yazılarını.
- Beyendiyiniz üçün sevindim. Çoxları deyir yaxşı yazmır, sizin fikiriniz ferqli oldu.
- Fikrimce, bu sözü deyenin edebi anlayışı yoxdur. Onun yazılarını beyenmemek mümkün olmur…
- Ola biler. – gülümsemişdim.
- Sizi tanıyıram? Tanış gelirsiniz…
- Oxşayır? – Kitabı elinden götürüb arxasındakı şekilimi gösterib gülmüşdüm.
- Demek, siz…siz… Feridsiniz. Sizi tanıdığıma heqiqeten çox sevindim…
Belece tanış olmuşduq. Onun mütaliesinin zengin olması meni ona daha da bağlayırdı. Hem de onun şabalıdı gözleri, kaman qaşları, uzun saçları, beyaz teni meni ona heyatımda ilk defe aşiq olmağa sövq etdirmişdi. Onun gözelliyinin qarşısında aciz qılınmış, her tebessümüne nefesim kesilirdi.
Biz tez-tez görüşüb kitablar haqqında müzakireler aparırdıq. Tanış olduğumuz gün o, tibb universitetine yeni qebul olduğunu demişdi.
Bir gün ise parkda söhbet ederken, qefleten özümü toplayıb, ona üreyimde olan sevgini neql etmişdim. Bir müddet susduqdan sonra, onun da üreyinin mene qarşı boş olmadığını öyrenende sanki dünyanı mene vermişdiler. Hemin günden sonra namazımın duaları artmışdı. Her namazdan sonra Allahdan mene “Baharın sevgisini çox görmemesini”- isteyirdim. Bilirdim “O” meni duyurdu.
İlk defe sevdiyimi söylediyim yer bizim daimi görüş yerimize çevrilmişdi ve o mene yaxınlaşırdı.
Üzerinde qapağı kemerle bağlanılmış, ağ manto, deri çanta ve uzunboğazlı çekme var idi. O bu gün möhteşem görsenirdi ve mene yaxınlaşdı:
- Bağışla, bu gün dersden gec çıxdım. Laboratoriyada qan analizi testleri edirdik. Üstüm başım qanı iykenir. – üzülerek dedi.
- Çox deyil gelmişem. Gel gedek yemek yemeye. Deyecek sözlerim

<< 1 [2] 3 4 ... 22 >>