duymuşdu. Amma yox men bir ruham. Nece duysun meni? Bes onda niye atam hemin reaksiyanı verdi?
Anamı görürem… O nece dizlerini döyür, nece feryad edir….vay…. Anam lütfen ağlama… Sene qara paltar geyindiren men oldum. Qoy ele cehenneme düşüm ki, senin kimi ananı ağladıram men. Ana lütfen ağlama… Yadıma eskerlikde olduğum vaxt anama hesr etdiyim şerim düşdü. Nedense, ruh olandan sonra her şeyi daha yaxşı xatırlayıram..
Onların günahı yox idi, bele bir eziyyet çekmelerine… Men pis adamam, hem de çox pis… Ancaq sekkiz il de orada qalmaq olmazdı. Molla fetva verdi ki, namazın vaxtıdı, bütün namaz qılanlar, bir otağa doluşub camaat namazı qılmağa başladılar. Mende keçdim içeri ki, namazımı qılım. Ruh olmağıma baxmayaraq namaz qılmaq vacibdir. İster diri üçün, ister ölü üçün. Ancaq her kes sonda möhkemden menim ruhuma dua edirdiler. Qeribe oldum. Ele bil her kes üzüme deyirdi ki, “Sen Ölüsen”. Bu artıq mene tehqir kimi gelirdi. Ancaq ne edim, heqiqeten ölmüşem ve men bir ruham.
Sabaha kimi evimiz boş qalmadı. Her kes sehere kimi menim cenazem üstünde ağladı. Arada atam gelib mene elece baxıb gedirdi. Mene yox daha doğrusu, cesedime baxıb gedirdi. Hem anamın, hem de atamın hiss edirdim ki, tezyiqleri düşüb. Bu gün heç ne yememişdiler. Nece yesinler? Tek övladları vefat edib. Arada Baharın evinde vaqe olurdum. O ise elece ağzı üste uzanıb ağlayırdı. Otağından çöle çıxmırdı. Telefondakı şekillerimize çoxlu-çoxlu baxırdı. Men sehere kimi onun başının üstünde durub, onun yatmağını seyr edirdim. Ele gözel yatırdı ki….Arada “ Ferid, seni çox sevirem” – deyib sayaqlayırdı. Mense ağlayırdım. Amma yenede gözümden yaş gelmir, sadece ruhum ağlayırdı.Bilmirem belke de hemin vaxt cesedimin gözlerinden yaş gelirdi. Amma yox, bu mümkün deyil. Çünki Ferid ölüb artıq. Yeni men yoxam…Sadece bir ruham…
Baharın göz yaşlarını silmek isteyirdim gece iken… O, yata-yata ağlayırdı. Men onun sadece “Meni öp” deyen dodaqlarını öpmek isteyirdim. Ancaq ne gözlerinin yaşını sile ve nede ki,

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 22 >>