men hele de burdayam. Allah terefinden unduldummu? Artıq burada qalmağın her günü mene eziyyet verir.
Baharın toyu oldu, o gelinlikle menim içimden keçdi. Hemin gece çox ağlayırdı. O, elece menim şerimi oxuyudur:
Eşq menim adımdır, qövm-ü mekane bellerem
Sensiz men heç kimem, sanki derd-ü xesteyem
Gözlerin bir çiraq kimi parlarsa eşqi hicrandan
Çün sen Leyli tek,mense divane ismi-Mecnunam
Onun şerimi öz toy gecesi oxuması heqiqeten meni hele de sevdiyini sübut edir… Ona hemişe deyerdim:
“Meni qelbinin başında, qolunun üstünde Bir möhür kimi saxla. Çünki sevgi ölüm qeder qüvvetlidir, qısqanclıq ölüler diyarı kimi möhkemdir, onun odu alovlanır, O, ateşdir,tamamile yandırıb-yaxır. Sevgini ümman sular söndüre bilmez, Onu çağlayan çaylar batıra bilmez. Bir insan sevgisi uğrunda var-yoxunu verse bele, hamı ona xor baxar.” – Men onu çox sevirem. Ancaq Her kes bedeninin ölümünü düşünür. Üreyinin ölümünü düşünen yoxdur. Esl ehemiyyetli olan üreyin ölmesidir. Menim bedenim öldü, indi mezarlıqdadı. Lakin üreyim sanki ölmeyib ve hele de Xülyanın yanındadı. Sanki, onun döyünen üreyi ele mehz, menim üreyimdir. Ne acılıdr ele deyilmi? Her kes kimi normal ölmemeyin, neticesi budur …
Toy gecesi onun gerdeyini gördüm. Eri onun gözelliyini ele ilk toy gecesi faydalanmağa başlamışdı. Onun bakireliyini pozarken çox incitmişdi, ağrıdan Bahar ağlayırdı.
Bu bir ay içinde başqa hadiseler de baş verdi. Anam ve atam söhbet ederken mene melum oldu ki, men onların övladları deyilem. Bilmedim kimin övladıyam. Çox qışqırdım, eşitmediler meni. Duymadılar… Az qala ağlımı qaçırım. 28 yaşıma kimi kimin övladı olduğumu menden gizledibler. Bütün vaxtımı onların yanında keçirirdim ki, belke biri bir söz deyer. Amma çifayda…
***
Paytaxtda siyasi veziyyet heç de yaxşı görsenmir, şeherde dini qarşıdurmalar güclenib ve ziyalı tebeqelerini bir-bir aradan götürürler. İnsanların içinde gezerken duyduğum şaielere göre, bir neçe nefer ziyalı bir insanı öldürmeye cehd etmiş lakin baş tutmamışdır.

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 22 >>