Ancaq üstünden bir neçe gün keçenden sonra hemin ziyalı xestexanada keçinmişdir. Artıq insanlar küçelere axışır menim, Anarın ve vefat eden ziyalının fotolarını havaya qaldırıb şüarlar sesleyirler. Buna şahid olmaq üçün hemin kiçik mitinqlerin içerisinde gezirdim. Ancaq men iki gün sonrakı toyu düşünmeli idim. Bu mitinqe vaxt serf ede bilmerem. Zaten heç ne baş tuta bilmeyecek. Men heyatım boyu yalanların içinde böyümüşem. Hele de anam ve atamın kim olduğunu bilmirem. Belke sağlığımda bu mene deyilseydi men nese ede bilerdim. Amma sanki menim ölümümü gözleyibler.
***
Nese yüngüllük hiss edirem. Sanki meni qebrstanlığa çağırırlar.Cesedimin üstünde kimse var sanki… Ora gedirem ve artıq ordayam. Baş daşımı anam qucaqlayıb ağlaya-ağlaya öpür, neçe qohum ile birlikde valideynlerim qebrimin üstünde kitab oxuyurlar. Sonra anam qebrimin üstüne gül suyu sepeledi. Dini adetlerimiz qeribedi. Ancaq istemezdim ki, menim bele bir başdaşım olsun. Çünki bunu men dinimize uyğun saymıram. Şekilde gülerüzem, ancaq ruhum ağlamağa cehd edir, anamı ve atamı gördükde. Atam ağacların arasında necede ağlayır uşaq kimi. Qebrimin üstünde ki, çinar ağacı ise tumurcuqlayıb. O da menim kimi gencdir. Artıq menim cesedim, çürüyecek ve gübrelenib bu ağacın dibine gedecek. Görürsünüzmü? Menim cesediminde xeyri var… Soğulcanlar ac qalmır, menim etimi didib, nesil artırırlar, sümüklerim ise hisseciklere çevrilib, çinar ağacının tezlikle ucalmağına kömeklik edecek. Öz cesedimle Allahın yaratdıqlarına kömek etdiyi üçün, fexr etdim. Yeqin ki, bu güne kimi heç bir ölü insan öz cesedi ile fexr etmemişdi.
Atam anamın çiyninden tutaraq, geri çekdi ve yavaş-yavaş her kes oradan uzaqlaşmağa başladı. Mense başdaşımdakı gülerüz şekilimle baş-başa qaldım. Mer-merin yamacında eyleşib, dirseyimi qebrimin üstüne qoydum ve semaya baxdım. Bu gün ki, ad günümü, Xülyamı düşündüm. Bu gün o evlenecekdi. Gece ise artıq başqasının yatağında olub, pak bakireliyini sındıracaqdı. Men bunların şahidimi olacağam? İnana

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 22 >>