bilmirem… Buna heç vaxt razı da olmayacağam. Nefes ala bilmirem… Üreyimde yoxdu ki, deyim üreyim sıxılır…
Uzaqdan sarı rengli bir taksi yaxınlaşdı. Onun içinden qaraya bürünmüş, bir az beli bükük qadın düşdü ve mene ve ya menim qebrime doğru ese-ese addımlamağa başladı.Arxamda yüzlerle qebir var, yeqin edirem ki, o yüzlerle qebrlerden birinin üstüne gelir. Ancaq yox, düz men terefe gelir. Bu qadını tanıyıram. Bu qadın…Bu qadın… Anarın anası Zerine ana idi…
***
Onun burada ne işi var? Heç bilmirem, Anarın qebri haradadır, yoxsa onun qebrinide ziyaret ederdim. Belke de Zerine ana onun qebrinin üstüne göre gelib ve meni de ziyaret edir. Qebrimin yanına gelib çatanda dizlerini yere qoyub daşı qucaqladı ve ağlamağa başladı. Sonra ağlaya-ağlaya nese danışmağa başladı:
- Allahım, mene niye bu ezabı gösterirsen? Axı menim günahım ne idi, oğullarımı elimden aldın? – Oğullarım demek isteyende, hemişe Anara ve mene öz oğlu kimi baxırdı. O yene davam edirdi: Allahım,sene üsyanmı edim? Onların canını almaqdansa menim canımı alardın, ne olardı axı? Yalvarıram menim de canımı al.Bu ağırlığı, bu derdi daşıya bilmirem, oğlanlarımı menden alıb, meni niye yaşadırsan axı? Bu senin edaletindirmi? – Heqiqeten hiss olunurdu ki, Zerine ana çox derd çekir, o elece elini göye qaldırıb, üzünü sanki Allaha tutarmış kimi sesini yükselde bildiyi qeder-yükseldirdi. Anarın ölümdünen sonra süretle üzünde qırışmalar başlayıb ve ele bil on il qocalıb.Sonra o belini başdaşıma söykeyerek avaz sesle demeye başladı: Bilirem, bilirem…. Günah mendedir… Men Feridi başqasına vememeli idim. Öz oğlumu başqalarına satdım. Haqq olur mene… Men oğlumu satdım, sense ikisini birden aldın menim elimden… Yalvarıram bağışla etdiyim günaha göre. Bağışlamasan da men bu günahların ecirini çekirem. Men intihar etmeyecem ve ölene kimi bu günahların bedelini yaşayacağam. Qoy menim kimi pis bir anana bunu yaşasın. Oğlum, Ferid… Sen meni bağışla… Allah bağışlamayacaq onsuzda. Sen meni duyursansa bağışla ki, seni yaban

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 22 >>