var.
O, qoluma girdi ve başımıza sepelenen yarpaqların altında söhbet ede-ede yaxınlıqdakı elit restoranlardan birine geldik ve balıq sifariş verdik. Hiss edirdim ki, Bahar menim danışacaqlarımı gözlemekle sebrsizlenirdi. Çox keçmeden ona danışmağa başladım:
- Bu gün artıq bir-birimizi sevmeyimizin 5 ili tamam olur. Seni nece sevdiyime Allah ve ele senin özün şahidsen. İşlerim qaydasındadır, her şey yaxşıdır. Fikirleşirem ki, münasibetimizi bele uzatmayaq…
- Nece yeni? Ayrılmaq isteyirsen? Bezdin menden? – Elinde çengel ve bıçaq tutan Bahar, elindekileri buraxaraq heyecanla söyledi.
- Yox, sehv başa düşdün meni. Evlenmek isteyirem seninle. Valideynlerimi elçi göndermek isteyirem, artıq sene qovuşmaq isteyirem. Bu bizim haqqımızdır.
- İnana bilmirem. Seni çox sevirem… – Baharın gözlerinden mirvari tek damlalar axırdı.
- İsteyirem mitinqi bitiren kimi bizimkiler size elçi gelsin. Evinize bildir üç gün sonra size gelecekler.
- Lütfen, bu mitinqe getme. Hemişe getmisen, indi ise lazım deyil getmeyin. Zaten, heç bir netice vermir.
- Yox, getmeliyem. Tanınmış yazıçı olduğum üçün, isteyirem ki, öz oxuyucularım meni mitinqde görsün ve onlar da iştirak etsin.
Bir müddet bu haqda danışandan sonra, Bahar heç ne ede bilmeyeceyini başa düşüb susdu. Yemeyi bitirenden sonra, o qoluma girdi ve restorandan çıxdıq, evlerine yola saldım. Daha sonra günorta ezanının sesini eşitdim ve en yaxında olan bir mescide girdim. Elimi-elimin üstüne qoyub namazımı qılıb, duamı eleyib mescidden çıxdım. Sahilde dostlarımla hemişe görüşdüyüm cafede görüşdüm . En yaxın dostum Anar da orada idi. Anar İngilterede komputer sahesi üzre bakalavr ve master etmişdi. Sahesi üzre dahiydi. Uşaqlığımdan onu tanıyıram, men onlarda, o ise bizde qalırdı tez-tez. İndi ikimizde Vetendaş Herekatının tanınmış simalarına çevrilmişdik. Stolun arxasında müzakireler gedirdi. 3 gün sonrakı mitinqin meramı haqqında danışırdıq ve bacardığımız qeder aktiv olmağımızı şert kimi qebul etdik. Söhbetden bir az sıxıldım.

<< 1 2 [3] 4 5 ... 22 >>