Şöle oturmuşdu. O şirin çayı qarışdırırdı. Arada ayağının ayağıma toxunmağını hiss eledim. İlk önce fikir vermedim. Sonra hiss eledim ki, masanın altında ayaqları ayağıma sürteleyir. Üzüme baxıb söyledi:
- Yeni kitabın çıxacaq.
- He çıxacaq. – üreyimde dedim ki, ele yaxşı edib Cahangir bunu döyür… Masa arxasından qalxdım ve işe getdim. İşden sonra Bahar ile görüşdüm ve o mene bilridi ki, ailesi bizimkileri dediyim gün gözleyecek. Onlar üçün de xoşdur bizi qonaq etmek. Çölde yağış yağırdı, eyni çetirin altında eve gedirdik. Onu yola saldım ve axşamın düşdüyünü gördüm. Ümid edirdim ki, Şöle de artıq evine gedib. Men eve geldim ve gördüm ki, Şöle ile anam süfreye qabda borş düzürler. Bir kelme kesmeden borşu içdim ve otağıma keçib Judith Mcnaught-ın “Sensiz” eserini oxumağa başladım.
Artıq gece yarısı idi. Evdeki her kes yatmışdı. Men gece namazımı qılıb yatmağımı fikirleşdim. Seccadeni salonun ortasına serib namaza başladım. Namaz qılanda arxama kiminse keçdiyini hiss eledim. Namazımı bitirende arxamdan Şölenin sesi geldi. Üzümü ona çevirmeden seccademi seliqeli qatlayaraq ona cavab verirdim:
- Ne yaman bele uzun çekir namaz?!
- Dualarım çox olur.
- Ne dua edirsen ele? – istehza ile.
- Her kes üçün dua edirem. Senin üçün de hemçinin.
- Menim üçün?
- İsteyirem ki, erinle her şey qaydasında olsun.
- Ay sen Allah, dua eleme. Men o keçeli heç kişi kim saymıram. Men ondan boşanacam.
- Öz işindir.
- Sene çay getirdim. – stolun üzerindeki çayı gösterek dedi. Men stolun arxasında keçdim. O da qarşımda oturdu. Üznüdeki qızartı da getmişdi. Mene dedi:
- Bilirsen, niye burdayam?
-???
- Eslinde özüm qesden, etdim ki, erim meni döysün bura gele bilim.
- Buna sebeb ne idi?
- Sebeb sensen! Yoruldum artıq. Aylardır, seni izleyirem pencerede. Senin fikrini çekmekden artıq yorulmuşam. Başa düşürsen? Yorulmuşam! Men seni çox sevirem. Seni o qeder sevirem ki, her şeyi göze alıb gelmişem bura.
- Besdi, senin erin var. Günahdır! – ayağa qalxaraq dedim.
- Hahaha! Günah?

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 22 >>