saxlaya bilmeyib ağladım.
Reis mene yaxınlaşaraq sille çekib dedi:
-Şöle nece idi? He? Lezzetini çekdin?
- Ne danışırsan?
- Keçen gece Şöle gelib mene dedi ki, Ferid senden de kişidir. Sen yataqda heç nesen, amma o bir möcüzedir ve buna göre menden boşanacağını dedi.
- Yalan deyir, ona toxunamamışam.
Reis menim başımdan tutub masaya çırpdı, men bihuş olub yerı yıxıldım. Xayalarımın üzerinden berk tepik irişdirdi, üstüme oturub yumruqlarını sifetime döşemeye başladı. İçeri giren diger polisler onu aralamaq istediler, ancaq bacarmadılar. Sonra dayanaraq, dedi ki, sene ölüm yoxdur, burada çürüyeceksen.
Yaşadığım evden silahları çıxardılar, kilolarla narkotik, heşişler çıxardılar ve boynuma qoydular ki, terror yolu ile dövlet çevrilişi etmek istemişem. Mehkemenin qerarı ile mene 15 il ceza kesildi ve bu ceaznı tek bir otaqda çekmeli idim.
Bütün günümü tek bir otaqda özümü dine hesr etmişdim. Dayanmadan namaz qılırdım. Ve bir gün mene Bahardan mektub geldi. Mektubda bildirilmişdi ki, hemişe meni sevecek , ancaq artıq ailesi onu başqasına vermeyi düşünür. Mektubun sonunda ise “Elvida” yazılmışdı.
Sarsılmışdım… Anarın ölümünden sonra, Baharın bu mektubu meni çox incitmişdi. Yaşama hevesimi öldürmüşdü. Namaza daha çox tutundum. Secdeye gederken istemden sanki başımı yere çırpırdım.
Nazik demiri olan yemek qabını dişimle,dırnağımla deşib, ucu biz hala eyib getirmişdim. Heyatda tutuna bilmeyeceyim ümid qalmadığı üçün o demirle şah damarımı kesmeye cehd etdim. İlk cehd alınmadı, ikinci cehd de ise qan görsendi. 3-cü cehdde demiri şah damarıma berk sancdım, sümüye deydiyinde beynimden cingilti qopdu. Qan üzüme fışqırdı, yerime uzanıb qolumu aşağı halda saxladım. Get-gede halsızlaşırdım, otaq soyuyurdu, bedenim üşüyürdü, gözüme Bahar görsenirdi ve o yavaş-yavaş bulanıqlaşırdı. Anarın seini eşidirdim, “Gel…Gel…” deye sanki çağırırdı. Yuxum berk gelirdi, başımı qaldırmağa bele taqet yox idi ve men öldüm…
***
Her şey burdan başladı.. Nece? Hahaha… İndi izah ederem.

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 22 >>