Qonaq üçün en rahat şeraiti yaratmaq, üreyi isteyen her şeyi onun üçün hazırlamaq, onun sözünü yere salmamaq ev sahibinin vezifesidir. Yemek meselesinde xüsusile diqqetli olmaq lazımdır.

Eger qonaq uzaq yol qet edibse ve o yerin adeti üzre günün yemek yeyilen vaxtında gelibse, onun üçün süfre hazırlanmalı ve yemek teqdim edilmelidir. Uzaq yol gelmiş qonaqdan “yemek isteyirsenmi, aclığın varmı?” deye soruşmaq edebe uyğun deyil. Aydındır ki, eger qonaqdan ac olub-olmadığını soruşsanız, utandığı üçün “ac deyilem” cavabını verecek. Qurani-kerim ayelerinden (Zariyat, 26-28) oxuyuruq ki, Hezret İbrahim (e), evine gelen qonaqlara heç ne demeden bir buzov kesib xörek bişirmiş ve onlar üçün getirmişdi. Hetta bundan sonra qonaqların yemeye el uzatmadıqlarını görüb narahat olmuşdu. Buradan aydın olur ki, ev sahibi qonağın tam rahatlıqla yeye bilmesine şerait yaratmalı, eksine, qonaq yemirse, bunun sebebi ile maraqlanmalı ve hemin sebebi aradan qaldırmağa çalışmalıdır. Ola biler ki, yemek qonağın zövqüne uyğun olmasın. Ve ya qonaq utancaqlıq üzünden süfreye el uzatmasın. Bu halda ev sahibi qonağın zövqüne uyğun yemek hazırlamağa çalışmalıdır. (Elbette, bunu da qeyd edek ki, verilen xöreyi beyenmeyib yememek qonaq terefinden edebsizlikdir. Amma eger bu hal baş verse, yene ev sahibinin vezifesi imkan dairesinde qonağın zövqünü oxşamaq ve onu razı salmaqdır).

Qonağın rahat yeye bilmesi üçün ev sahibi de onunla birlikde süfreye eyleşmeli ve yemelidir. Süfre arxasında mütleq qonağa qulluq etmek, xöreyin gözel tikelerini ona teklif etmek lazımdır. Hetta ev sahibinin qonaqdan daha evvel yemeye başlaması ve qonaqdan sonra yemeyi bitirmesi müstehebdir. Bu, ona göre edilir ki, qonaq süfreye el uzatmaqdan utanmasın ve ev sahibinin de yediyini görüb üreklensin, rahat şekilde yeye bilsin. İslam Peyğemberi bunu nezerde tutaraq buyurmuşdur: “Kim isteyirse Allah ve Resulu onu sevsin, gerek öz qonağı ile birlikde yemek yesin”. “Kim öz qonağı ile birlikde yemek yese, Allahla onun arasında

[1] 2 >>