İnsanın gündelik fealiyyetinin belli bir hissesini qidalanma tutur. Dünyadakı bütün canlılar öz heyatlarını temin etmek üçün qidaya ehtiyaclıdırler.

Yalnız insandır ki, bununla yanaşı, qidalanmanı hem de terbiyenin bir növü kimi deyerlendirir. Her hansı şexsin qidalanma terzine, yemek menyusuna esasen, onun exlaqi ve menevi seviyyesi haqqında müeyyen fikir yürütmek mümkündür. İnsanın xasiyyetine, exlaqına, dünyagörüşüne qidalanmanın böyük tesir göstermesi danılmaz faktdır. Bu meqalede yemekle bağlı müqeddeslerimizin bezi tövsiyelerini xatırladacaq, qidalanmanın beyenilen ve beyenilmeyen cehetleri haqqında melumat vereceyik.

Yemeyin esas qaydalarından biri bundan ibaretdir: acmadan yememek ve doymadan süfreden qalxmaq. Peyğemberimiz bizlere bele nesihet etmişdir: “Yemeyi yalnız iştahan olanda ye ve hele iştahan varken yemekden el çek”. İmam Elinin (e) fikrince, her kim yemeyin ona ziyan getirmesini istemirse, gerek acmadan yemesin ve evvelki yemeyi medesinden çıxarmamış (ifraz etmemiş) teze qida qebul etmesin. İmam Cefer Sadiq (e) ise aşağıdakı üç emelden Allahın acığı geldiyini buyurmuşdur: yuxusu gelmeden yatmaq, teeccüblenmeden gülmek ve acmadan yemek.

Ümumiyyetle, az yemek beyenilen xüsusiyyetlerden sayılır. Hedislerde buyurulur ki, dolu mede qeder başqa heç neden Allahın acığı gelmez. Çox yemek bedeni eziyyete salar. Hezret Eli (e) buyururdu ki, aclıq ve xestelik, toxluq ve sağlamlıq bir yerde olmaz. Çox yemeyin menevi ziyanları haqqında Peyğemberin bu hedisi de maraqlıdır: “Qelblerinizi çox yeyib-içmekle öldürmeyin. Çünki qelb de ekin kimi hedden artıq suvarılsa öler”.

Hezret İsa Peyğember (e) çox yemeyin insana getirdiyi ziyanlardan danışarken Beni-İsraili çox yememeye teşviq edirdi. Çünki çox yemek insana yuxu getirer. Çox yatan adam az namaz qılar (ibadete az vaxt ayırar). Az namaz qılan adam ise qafillerden olar. Yeni onun qelbi ilahi hikmetden mehrum qalar.

Mömine yaraşan esas xüsusiyyetlerden biri budur ki, ailesinin zövqüne uyğun olan

[1] 2 3 >>