özlüyünde etibar etmezler. Her
mezheb yalnız öz menbelerindeki möteber
revayetlerle , öz alimlerinin reyi ile üst -üste düşen
melumatları qebul edirler. Haqqında danışdığım
bu revayete şexsen men şie menbelerinde rast
gelmemişem. Yeni , heqiqeten de Eli ( e) ile Abbas
aralarında mübahiseye sebeb olan hansısa
meseleni Ömerin hell etmesi üçün onun qebuluna
geliblermi? Ömer ile o ikisi arasında bele bir
söhbet olubdurmu ? Bu melumata şie
menbelerinde rast gelinmir. Ancaq bu revayetde
bir heqiqet vardır ki , şielerin ona qetiyyen şübhesi
yoxdur . O da Elinin ( e) hem Ebu Bekri , hem de
Ömeri yalançı , vefasız , xain , günahkar ve sair
görmesidir . Çünki bu mezmunda revayetler şie
menbelerinde heddinden artıq çoxdur , tevatür
heddindedir . Zaten şielikle sünniliyi ayıran en
esas cehet ele budur. Şielere göre peyğember
( s . a.s ) özünden sonra Elini ( e) ümmete rehber
teyin etmiş , Ebu Bekr ve Ömer hakimiyyeti qesb
etmiş , daha sonra peyğemberin ( s .a. s ) adından
bir hedis söyleyerek qızı xanım Fatimeden ( s .a)
Fedek bağını müsadire etmişler. Peyğemberimizin
( s . a.s ) qızı xanım Fatime ise onların elinden
qezeblenmiş , ömrünün sonuna kimi onları
dindirmemişdir . Vefat ederken de gece ile gizlince
defn olunmasını vesiyyet etmiş , belece ne Ebu
Bekr, ne de Ömer ona ( s .a) cenaze namazı qıla
bilmemişler. Bütün bunlar hem sünni, hem de şie
menbelerinde öz tesdiqin tapmış meselelerdir .
Ele bütün bu olayların baş vermesi kifayetdir ki ,
şie nezerinde Ebu Bekr ve Ömer yalançı , vefasız ,
xain , günahkar hesab edilsin .
Bes göresen bu kimi revayetleri qeyd etmek
fitneye sebeb ola bilermi ? Cavab olaraq deyirik ki ,
evvela yazdığım bu
revayet “rafizi ” qaynaqlarından deyildir, Muslimin
kitabındandır . Yeni , iki en deyerli sünni hedis
aliminden biri olan Muslimin “ sehih” kitabından .
Eger bu revayeti yazmağım fitneye sebeb olursa ,
o zaman bu revayeti yazıb fitneye sebeb
olanlardan biri de ele İmam Muslim özü olmuşdur.
Halbuki

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 >>