şexsen men bu kimi revayetleri yazmağın
fitneye sebeb olduğu iddiası ile qetiyyen razı
deyilem . Meqsed fitne salmaq deyil , heqiqetleri
öyrenmekdir . Bele revayetlerden görünen budur
ki , Ebu Bekre ve Ömere “ dil uzadan ”ların
birincisi ele Hezret Eli ( e) özü olmuşdur.
Halbuki esrler boyu iqtidara gelenler
Azerbaycandakı , Anadoludakı , İrandakı şielere,
elece de dünyanın her hansısa bir nöqtesindeki
şielere “ rafizi ” damğası vurub zülm etmişler.
Elbette bunun da öz siyasi sebebleri olmuşdur.
Ancaq mövzumuz bu olmadığından üzerinde çox
dayanmıram . Yazdığım bu ve oxşar revayetleri ya
gizletmeye çalışmışlar, ya metninde deyişiklikler
etmişler, ya da başqa cür “ şerh” edib heqiqeti
gizletmeye çalışmışlar. Heqiqetleri sanki bir
sandığa yığıb ağzına böyük bir qıfıl vurmuş ,
kimsesiz , heç kimin eli çatmayan ucqar bir
köşeye atmışlar. Çox az adam bu heqiqetlerden
xeberdar olmuşsa da , onları esrler boyu ya
öldürübler , ya da olmazın zülmler edibler . Lakin
bir gün Şah İsmail Xetai çıxdı geldi, bu
mezlumlardan geriye qalanları topladı , hemin
sandığı da tapıb çıxardı, topqıran zerbesi ile
qıfılın ağzına ele bir zerbe endirdi ki , heqiqetleri
gizletmeye çalışanların qulaqları çınladı . “Açdı
sandığı , tökdü pambığı” ve bununla da bir çox
müselmanın heqiqetlerle tanışlığına vesile oldu .
Şah İsmailin esrler boyu aldadılmış müselmanları
heqiqetlerle tanış etmesi sebeb oldu ki , Osmanlı
müftileri Şah İsmaili ve ona itaet edenleri “Ebu
Bekre, Ömere , sehabelere dil uzadan” ,
“ rafizi ”elan etdi , qanları , malları , mülkler ve
aileleri halal hesab edildi . Hetta tövbe etseler de
tövbelerine inanılmaması tövsiyye edildi ,
öldürülmeleri emr olundu.
Uzun sözün qısası , peyğemberin ( s . a.s ) Ehli -
Beytini ( e) müdafie edib , onlara ( e ) zülm
edenlerden üz döndermek , onlara zülm edenlere
itaet etmeyi redd etmek , onları terk etmekdir .
Rafizilik Allahın dostlarını sevmek , onlara tevella
etmek , düşmenlerine nifret etmek ,

<< 1 ... 5 6 [7] 8 >>