Men
Men sanki heç kimin tanımadığı bir yerde, tenha yaşayam bir insanam..Tenha deyilem, dostlarım çoxdu.. Amma niyese men heç vaxt onlarla bir düşünmemişem, bir zövqde olmamışam.. Herden fikirleşirem, ele bil başqa dünyanın insanıyam.. Biraz qapalı, aqresiv, heç kimi özüne yaxın buraxmayan ve her şeyi üreyime qoyub daxilden mehv olan insan.. Susqunluq içinde özümü boğuram. Men men olduğum menin qatiliyem.Geriye getire bilmeyeceyim peşmançılıqlar içinde bir sehvem..

Sevgim
Bezen baxıram etrafıma.. Necede süni ve soyuqdu insanlar..Herden bezirem, hemişe eyniliklerle yaşamağa. Bir gün qarşıma biri çıxacaq. Tam menim kimi, özünü en güclü kimi gösterib, eslinde en zeif olan insan..Her yuxudan duranda yanımda tam meni ifade eden birini görmek..Yanağıma toxunanda nefesini hiss etsem..Sonra birden evi dağıtmağa başlasa ve dayanıb birden gözlerimin içine baxsa.. Biraz qarışıq baxsa, biraz sevgi, biraz her şeyden bezmiş kimi, biraz da sanki indi ağlayacaqmış kimi.. Tekce mene ele baxsa..

Heyatım
Herden dururam aynanın qabağında, elediyim sehvleri durub üzüme deyirem. Sonra başlayıram ağlamağa..Niye men beleyem?( Heç kimi semimi bilmirem.. Yada heleki semimi insan görmemişem. Çünki hele başlanğıcdayam. Biri geler üzüne güler, sonra geder arxanca çirkin dilini işe salar ve danışar. Bu en iyrenc pislikdir. Fikirleşirem, insan bu qeder iyernc ola bilermiki? Üreyim başqa, ağlım başqa.. Luna Park kimiyem..Biraz qorxuluyam, biraz eyleceli..Amma tam olaraq neceyem bilmirem. Ve sende Meni her zaman sehv anladin...