Yusuf onları tanıdı, onlar ise onu tanımadılar. Yusuf onların erzaq yüklerini hazırlayarken dedi: "Atabir qardaşınızı yanıma getirin! Meger görmürsünüzmü ki, men ölçüye tam riayet edirem ve men qonaqperverlerin en yaxşısıyam? Eger onu yanıma getirmeseniz, menim yanımda sizin üçün bir qab bele erzaq verilmeyecek, özünüz de mene yaxınlaşmayın". Onlar dediler: "Ona göre atasını razı salmağa çalışarıq. Biz elbette, bunu ederik". O, öz xidmetçilerine dedi: "Onların taxıl evezine ödedikleri mallarını da yüklerinin içine qoyun ki, ailelerinin yanına döndükde onu başa düşsünler ve ola bilsin ki, qayıtsınlar". Onlar atalarının yanına qayıtdıqda dediler: "Ey atamız! Daha bize erzaq verilmeyecek. Ölçüb erzaq almaq üçün qardaşımızı bizimle birlikde gönder. Şübhesiz ki, biz onu qoruyacağıq". O dedi: "Daha önce qardaşını size etibar etdiyim kimi, heç onu size etibar ede bileremmi? Allah daha yaxşı qoruyur. O, rehmlilerin en rehmlisidir". Onlar yüklerini açdıqda verdikleri mallarının da özlerine qaytarıldığını görüb dediler: "Ey atamız! Bize daha ne lazımdır ki? Budur, sermayemiz özümüze qaytarılıb. Biz ailemizi erzaqla temin eder, qardaşımızı qoruyar ve bir deve yükü artıq erzaq alarıq. Bu ise satın aldığımızın az bir miqdarıdır". O dedi: "Ehate olunub çaresiz qalmanız istisna olmaqla, onu yanıma getireceyinize dair Allaha and içmeyince onu sizinle göndermeyeceyem". Onlar and içdikde Yaqub dedi: "Allah söylediklerimize Vekildir". O dedi: "Ey oğullarım! Şehere bir qapıdan girmeyin, ayrı-ayrı qapılardan girin. Allahın iradesine qarşı ise heç bir şeyle size fayda vere bilmerem. Hökm yalnız Allahındır. Men ancaq Ona tevekkül edirem. Qoy tevekkül edenler de ancaq Ona tevekkül etsinler". Atalarının onlara emr etdiyi yerlerden daxil olmalarının Allahın yanında onlar üçün heç bir faydası olmadı, lakin bu Yaqubun nefsindeki bir istek idi ki, onu da yerine yetirdi. Heqiqeten de, o, elm sahibi idi, çünki onu Biz öyretmişdik. Lakin insanların çoxu bunu bilmir. Onlar Yusufun yanına daxil

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 10 >>