oğurluq etdi. Biz ancaq bildiyimiz şeye şahidlik etdik. Biz qeybi bilenler deyilik. Olduğumuz kendden ve birlikde geldiyimiz karvandan soruş. Biz, heqiqeten de, doğru danışırıq". Yaqub dedi: "Xeyr, sizin nefsiniz sizi bu işe sövq etdi. Mene ise yaxşı sebir gerekdir. Ola bilsin ki, Allah onların hamısını mene qaytarsın. Heqiqeten de, O, Bilendir, Müdrikdir". Yaqub onlardan üz dönderdi ve: "Heyf Yusufdan!"– dedi. Kederden onun gözlerine ağ geldi. O, derdini öz içinde saxlayırdı. Onlar dedi: "Allaha and olsun ki, Yusufu sen tez-tez yada salmaqla axırda ya elden düşecek, ya da öleceksen". O dedi: "Men derd-qemimi yalnız Allaha açıb söyleyirem ve Allahdan nazil olan vehy sayesinde sizin bilmediklerinizden agah oluram. Ey oğullarım! Yusuf ve qardaşından xeber tutmaq üçün yola düşün, Allahın merhemetinden ümidinizi üzmeyin. Çünki Allahın merhemetinden ancaq kafir adamlar ümidlerini keser".

Onlar Yusufun yanına girdikde dediler: "Ey hökmdar! Biz ve ailemiz felakete uğramışıq. Bir az mal getirmişik. Bize bunların evezinde ölçünü tam ele ve bize sedeqe ver. Şübhesiz ki, Allah sedeqe verenleri mükafatlandırar". O dedi: "Sizin nadanlığınız dövründe Yusufa ve qardaşına neler etdiyiniz yadınızdadırmı?" Onlar dediler: "Yoxsa sen özün Yusufsan?" O dedi: "Men Yusufam, bu da qardaşımdır. Allah bize merhemet etmişdir. Kim Allahdan qorxsa ve sebir etse, bilsin ki, Allah yaxşı iş görenlerin mükafatını puç etmez". Onlar dediler: "Allaha and olsun ki, Allah seni bizden üstün tutmuşdur. Biz ise günahkar olmuşuq". Yusuf dedi: "Bu gün siz qınanılmayacaqsınız. Allah sizi bağışlasın! O, rehm edenlerin en rehmlisidir. Bu köyneyimi aparıb atamın üzüne atın, gözleri açılsın. Sonra da bütün ailenizle birlikde yanıma gelin". Karvan Misir torpağından ayrılanda ataları dedi: "Men, heqiqeten de, Yusufun qoxusunu hiss edirem. Birce meni ağılsız saymayaydınız". Onlar dediler: "Allaha and olsun ki, sen hele de öz köhne yanlışlığından el çekmemisen". Müjdeçi gelib köyneyi onun üzüne atan kimi gözleri

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 >>