Gedişler vardır heyatda..bezen bir defelik itirerik sevdiklerimizi,bezen bir müddetlik..bezisi ömürlük vidalaşar,qısacıq heyatını tamamlayaraq..bezisi xeste yanına gelmiş qonaq kimi..tez geder..ister yaxşı olsun ister pis..ister yaxın olsun ister uzaq..ister dost olsun ister sevgili..isterse de aile..her gediş bir boşluqdur..qabırğalarının altında bir yerde yaranan,sonu görünmeyen..zamanla yox olmayan bir boşluq..gedenin arxasınca niye darıxar insan? sebeb o qederdir ki, seven biri üçün..öz gülüşünün gözelliyine beled olan biri,heyatına girdiyi bir insanın ömründen bir defelik çıxıb getmeye nece qıya biler axı ? anlamıram..heçmi yazığı gelmez geride qoyduğuna ? heçmi "bu yazıq menden sonra çox darıxar” deye düşünmez? söhbeti gözel olanlar vardır bezen..saatlarla danış,doymazsan..bezen sadece sessizliyinde hüzur tapdıqlarımız..danışmadan sesini eşitdiyimiz..ve bir de heç bir sıralamaya qoya bilmediklerimiz..ifadelere sığmayan,sözlerde sıralanmayanlar..toxunmadan sevdiyimiz insanlar..