Sen bilirsen eşq nedir? 
Bilmek lazım deyil! Onu yaşamaq lazımdır! Heç bir sözle alovun nece yandırdığını tesvir etmek mümkün deyil! Yanmaq lazımdır!
Sen bilirsen nece yanırlar? 
Özünü odun hökmüne vermek lazımdır! İradesiz olmaq, müqavimet göstermemek, özün üçün ne ise axtarmamaq lazımdır! Cavab gözleme! Mükafat gözleme! Tapmazsan peşman olarsan... Teslim olmazsan acı çekersen. ...Axı orda sen yoxsan, ancaq od var. Oda çevril! Bütünlükle onun hökmüne düş, yan, vessalam!
Sen bilirsen aşiq kimdir? 
Gözü, dili, üreyi olmayan... O, her şeyini sevgilisine verib... İndi onun evezine o, görür, danışır, hiss edir... Eger o, bir anlığa da olsa özüne aid bir şeyi düşünse, demeli, ....onu uzun müddete itirir, demeli, özünü itirir... 

Deyirler bir adam var imiş, hemişe ulduzlara qalxmaq, onların işığını yaxından görmek isteyirmiş. O, gece- gündüz bunu düşünüb, Allahdan hemişe bunu isteyirmiş. Bir gün adam hiss edir ki, ayaqları yerden üzülüb ulduzlara teref uçur. Sevincinden dünyada her şeyi, hetta dünyanın özünü de unudur. Ulduzlara lap az qalmış ani olaraq düşünür: «Bu menim neyime lazımdır ki?» Bu, bir an, anın milyondan bir hissesi müddetde şimşek kimi çaxdı... O, ulduza çatmadan yere yıxıldı... Ve bir de heç vaxt ora qalxa bilmedi, gece-gündüz gözlerini ulduzlardan çekmeyib, yene Allaha yalvarsa da... O, hetta üreyinde evvelki isteyi, teşneni de yarada bilmirdi... Yalvaran, isteyen ancaq dili idi, könlü ise susurdu.
Sen bilirsen sevgi nedir? 
Sevgi könülde bir defe yandırılan ve heç vaxt sönmeyen işıqdır. O işıq her terefini nura qerq edir, her kesi celb edir, ancaq her kes cüret edib o nurlu otağa girmek istemir, yanmaqdan qorxur, işıqdan gözlerinin kor olmasından qorxur..., qayıdıb çıxa bilmeyeceyinden qorxur...
Sen bildinmi eşq nedir, sevgi ne?! 
Eşq oddur! Sevgi nurdur!
Odsuz-ocaqsız yandıran eşq odu hem bedeni bürüyür, hem ruhu. Beden ruhsuz yananda od her şeyi yandırıb kül eleyir. Bu, sondur! 
Ruh yananda nur artır. Beden bu ocağın istisinde isinir,

[1] 2 >>