yaşamağa vadar edirdi. Qapı
döyüldü. Seher tezden Ayan qalxıb
qapını açdı. Bu onun refiqesi idi.
-Niye gelmisen yene onun başqasını sevdiyini demeye?!
-Ayan meni dinlemelisen! Meni
dinlemesen de heç olmasa bu zerfi
oxu.
Ayan zerfi alıb oxumağa başladı.
Salam menim ezizim Ayan. Teeccüblenme bu menem Nihat.
Bağışla meni!!! Men seni bu 3 ayda çox
hirslendirdim. Senin xetrine deydim.
Men istemirdim sen menim nece
ezab cekdiyimi görüb üzülesen.
Menim axırıncı müayinem pis çıxdı. Menim başımda ki ağrıları xatırlayırsan?
Onlar mende xerçeng xesteliyinin
elameti imiş. Meni Bağışla Sevgilim!
Men senin üzülmeni istemirdim amma
men sağalacağıma ümid edirdim. Bu
gün oktyabr ayının 5-dir. Yeqin ki, sen bu mektubu oxuyanda men artıq
heyatda olmayacağam. Amma her
halda zerfin içindeki açarları götür. O
hemin o Ağ Evin açarlarıdır. Orada
restoran açarsan. Bir de yadından
çıxmasın ki, sen yaşamalısan. Men seninle olacağam. Elvida Meleyim!!!
Mektubu oxuyacaq Ayan sanki yuxudan
ayıldı. Ola bilmez deye qışqırmağa
başladı. Ayan refiqesinin bu sözlerine
inanmayaraq men Nihatın yanına
gedirem dedi. Refiqesi ise cavabında Ayan, o artıq heyatda yoxdur, onun
ailesine de xeber ver!!!
Belece iller keçdi. İndi deniz
kenarındakı, Ağ Evde tamam başqa bir
sevinc var. Bu gün Ayan uşaq evinden
götürdüyü oğlu Nihatın "Ad Günü"nü qeyd edir. Tez-tez denize teref gedib
öz-özüne nese danışır ve sanki o
başını kiminse çiynine qoyur. Bilmek
olmaz dünya qeribedir. Belke de o
Nihatla birgedir...

<< 1 2 [3]