Birden Cehenneme düşşen!!

Seni dehşete salan qorxu ile ve öz zeif bedeninle Sirat körpüsünün üzerinden keçmeyini tesevvür et! Eger qezebe tuş gelmiş ve bağışlanmamısansa, birden-bire ayağının Siratdan sürüşdüyünü görersen. 
Eger Allah seni qorumazsa, ayağın Siratın üzerinde sürüşerken halını düşün. O zaman öz-özüne ″ Ebedi olaraq mehv olub getdim!″ deyersen. Ağlın çaşar. Sonra o biri ayağın da sürüşer. Baş aşağı yuvarlanarsan. Ayaqların Siratdan birdefelik üzüler. Demir qarmaqların derine ve etine batmasından başqa bir şey hiss etmezsen. Onlar vasitesile ateşe doğru dartılarsan. Ateş ise senin üzerine amansızcasına hücum eder. 
Cehennem öz Rebbinin qezebi üzünden qabarmış, şahe qalxmış bir haldadır. Ateş seni çekdikce sen Siratdan daha aşağıya doğru enersen. Ateşin heraretini hiss etdiyin anda ″Mehv oldum! Helak oldum!″ deye feryad edersen. Peşmanlıq ve teessüf bütün qelbini bürümüşdür. Hele ölmemişden evvel ve dünyada iken Eziz ve Celil olan Allahı razı etmeyi, Onun xoşlamadığı her şeyden el çekmeyi ve belece de seni bağışlamasını ebes yere temenna edersen. 
Nehayet sen ateşin ortasına çatınca alovlar senin üstünü tamamen örter. Üreyinin hesret ve müdhiş bir peşmanlıq hissi son nöqtesine çatar. Üzüquylu Cehenneme yuvarlanaraq feryad ve feğan etdiyin anda Eziz ve Celil olan Allah Cehennemden ″Doldun mu?″ deye soruşar. Sen hem Cenabl Haqqın seslenmesini, hem de Cehennemin bu cavabını eşidersen: ″Yene de var mı?″ (Qaf suresi: 30) Sen atesin içinde iken, alovlar vücudunu bürümşken ve bütün bedenin başdan-başa yaralar içinde iken Uca Allah:
″Boş yerin var mı?″ deyer. Sonra çox keçmez ki, vücudun axar, etlerin töküler, sadece sümüklerin qalar. Daha sonra ateş daxiline hücum eder. Orada ne varsa, hamısını yeyib qurtarar. Sen feryad edersen, ate ş ise ciyerlerinin içine girer. Ciyerlerinin halını tesevvür ede bilersen? Sen ağlayaraq peşmançılığını hayqırdığın anda bele artıq sene heç kimin yazığı gelmez. Bir daha günaha dönmeyeceyine söz verib tövbeler etsen de, ne

[1] 2 >>