bildirmemek üçün özümü gücle saxlayırdım. Ordan-burdan
söhbet etdik, deyib-güldük. Leyla bir
saata yaxın oturub ve başqa bir vaxt
geleceyini deyib getdi.
O gedenden sonra Sevda teneli
baxışlarla söze başladı: – Men Leylaya hesed aparıram. Bu
qeder bedbext ola-ola güle bilir. Biz
sene internetde çox dedik ki, gel qızı
apar özünle, lap bele lazımdısa, qaçırt.
Sen bizi dinlemek istemedin. Sarı
gözelin qucağı sene daha şirin geldi. O da mecbur olub İsrafilova he dedi. O
İsrafilov ki, göz hekimi, bizden yuxarı
kursda oxuyan, sen onu tanıyırsan, varlı
ailenin uşağı idi. İndi klinikanın en varlı
hekimidi. Qardaşını bele pulsuz
müayine etmez. Onun başı batsın, gül kimi qızı da bedbext etdi, uşağı olmur.
Uşağı olmamağı cehennem, qızın
gününü göy eskiye büküb ...
Sevda xanım danışdıqca, beynim daha da
dumanlandı, indi başa düşürdüm ki, on il
menden neleri alıb, Suza, sekkiz yaşlı qızım mene yaşamaq, bu gün Leylayla
görüşmek üçün dostum Kamalı, onun
ailesini görmek, vetenime qayıtmaq
üçün verdiyi son nefesdir. Bir hekim
kimi xestenin ağzına qoyulan ümid
nefesinin ne olduğunu, hansı deyere malik olduğunu yaxşı bilirem. Amma
heç bir şey sağlam heyatın, Leylanın isti
gülüşünün, teravetli nefesinin yerini
vere bilmez. Mühazirenin istenilen
yerinde Leyla gülerdise, bütün
auditoriya ona qulaq asardı. Bu qızın tilsimli gözleri en qeddar, zehimli
müellimi bele ovsunlayardı. Amma
bütün bu fikirlerle yanaşı, vicdanım
qarşısında özümü temize çıxarmağın da
yolunu tapdım. Men neyniyeydim?
Leylanın atası lüt bir telebeye qız vermezdi. Meni görmek bele
istemirdi. O vaxtı onun atası şeherde
hansısa rayonun belediyye sedri idi. O
erazide bütün maxinasiyalarda eli var
idi, qanunsuz tikililere xeyir-dua
verenlerden biri idi. Men kim idim? Bu dünyada rüşvet almayacağımı qarşıma
hedef qoymuş genc. Bu hemin
dövrde ne demek idi? Yeni ki, heç
vaxt menim pulum olmayacaq, cibimde
siçanlar oynayacaq. Pulum olsa bele,
qarınlı “kişiler”in yanında hörmetim

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>