Çünki
men özüm xoşbext ola bilmedim.
Menim özüm bacara bilmedimse, size
nece xoşbextlik dastanı söyleye
bilerem?! Size qeribe gelir, çoxlarının
yerinde olmaq istediyi bir müellifin bu qeder pessimist danışması. Eslinde
düzdü, men naşükür olmamalıyam.
Hebs olunan, öldürülen insanların
içerisinde men de ola bilerdim. Ancaq
bilirsiniz, niye sağ qaldım, çünki men
inanırdım. İnanırdım ki, hekimlik senetimi atıb, aydın olmaq kimi şerefli
yola çıxmışam. Bu yol şerefli olduğu
kimi de, menden çox şey aldı. Ancaq
inanıram ki, soydaşlarıma çox şey vere
bildim. Sizlerin aranızda olmaqdan çox
memnunam. Görüşüme geldiyiniz üçün teşekkür edirem.
Hal-hazırda çıxışımda dediyim kimi
sonuncu romanımı yazıram. Bir il
ölkemde qaldıqdan sonra, hal-hazırda
Fransada öz ailemle birlikdeyem,
qızım on yaşına keçir. Çox zirekdi. Men romanı yazanda dizimin üstünde
oturub, men yazdıqca oxuyar. İlk
oxucumun qızım olduğunu deye
bilerem. Onun üçün bu roman şen nağıl
teessüratı bağışlayır. Dostum Kamalın
xesteliyi artıq şiddetlenib, o, yataqdadı. Keçmişimden yalnız
sedaqetli olduğum o insandı. Onu
itirecem, bilirem. Başıma gelecek bu
hadiseler romanımı daha heyecanlı
ve oxunaqlı etse de, men bitecem.
Son romanımla şam kimi yanıram. Biteceyimi düşünsem de, bu cür
olmadı. Çox şey itirdim. Dostumu,
genclik mehebbetimi. Amma
bitmedim, heyatın alovu meni kül ede
bilmedi. Qazandıqlarımızın istisine
bürünüb, itirdiklerimizin ağrısını çekerek, bu dünyada hamımız öz
heyat romanımızın qehremanına
çevrilerek, yüzlerle “bestseller” ola
bilecek romanları qelemimizle yox,
heyatımızla yazmaqda davam edirik.

<< 1 ... 5 6 [7]