meqamına uyğun olaraq, ismi-ezem de ferqli olur. Çünki Allahın her hansı adı o zaman insan üçün ismi-ezeme dönür ve ona fövqel-ade qüvve bexş edir ki, insan hemin adın menasının derinliyine tam varmış olsun, öz ruhu ile o adı yaşaya bilsin, yeni o adın mezherine (zühur yerine) çevrilsin. Yalnız bu zaman o ad hemin adamın dilinde qeyri-adi xüsusiyyetlere malik ola biler. 

Meşhur sehabe, Peyğemberin emisi oğlu Abdullah ibn Abbas deyirdi ki, ismi-ezem Heşr suresinin axırıncı 6 ayesindedir. Esma bint Zeyd adlı sehabe qadın ise Peyğemberin Ali-İmran suresinden 26-sı ve 27-ci ayeleri ismi-ezem saydığını revayet edirdi. 

Enes ibn Malik deyir ki, bir gün Peyğember Ebu Eyyaş Zeyd ibn Samit adlı şexsin bele dua etdiyini eşidir: \"Allahümme inni eselüke bi-enne lekel-hemd. La ilahe illa ent. Ya mennan ya bedies-semavati vel-erz. Ya zel-celali vel-ikram\" (Allahım, senden öz isteyimi isteyirem. Çünki hemd Sene mexsusdur. Senden başqa ilah yoxdur. Ey bendelerine çox ehsan eden, ey göyleri ve yeri yaradan, ey celal ve kerem sahibi). Peyğember bu duanı eşidende sehabelerine buyurur: \"Bilirsinizmi, bu kişi Allaha ne dua edirdi? O, Allahı ismi-ezemle çağırırdı. Bu adı söyleyenin duası müstecab olar, istediyi veriler\" (Biharül-envar, XCIII, 224). Eyni duaya sonuna \"ya heyyü ya qeyyum\" sözlerini elave etmek şerti ile ehli-sünne menbelerinde de rast gelirik (bax: Sünenü Ebu Davud, 1495-ci hedis; Sünenün-Nesai, 1301-ci hedis. Bir qeder ferqli variantı üçün bax: Sünenüt-Tirmizi, 3538-ci hedis). 

Meşhur alim İbn Kesir yuxarıda adı çekilen sehabe qadın Esma bint Zeyde istinaden yazırdı ki, Peyğember ismi-ezemin aşağıdakı ayelerden ibaret olduğunu buyurmuşdur: Beqere suresinin 163-cü ayesi ve Ali-Imran suresinin 1-2-ci ayeleri (İbn Kesir tefsiri, I, 474). 

Ebu İmame adlı sehabe Peyğemberden revayet edirdi ki, ismi-ezem Beqere, Ali-İmran ve Ta-Ha surelerinden birindedir. Ebu İmame bu hedise aydınlıq getirerek deyirdi ki, konkret olaraq Beqere suresinden ayetül-kürside,

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>