açıb
-ne?
dedim ve üstümdeki yorğanı
çekdim.gözlerime inanmırdı ve yene halım pisleşdi elece de özümden
keçdim.ayağım kesilmişdi.ve artıq
yerine yeni bir protez ayaq
taxılmışdı.kim bu veziyyete döze
bilerdiki?bir neçe deqiqe sonra
özüme geldim ve yene ayağımı görüb heyecan ve qorxu dolu gözlerle
-ayağım.ayağım deye kekeleyerek
qışqırmağa başladım.içeri gelen
hekimler celd bir sakitleşdirici iyne
ile meni yatızdırdılar.oyananda artıq
saat 10:00 idi.bu defe daha sakit idim.anam ise yene heyecanla
-oğlum yaxşı olacaq narahat olma.
deyirdi.
men artıq söhbeti deyişmek,hetta bir
de heç vaxt bundan danışmamaq
isteyirdim.sakit bir terzde -men ne vaxtdı burdayam?
anam da sakitleşib
-bir heftedir artıq
-bir hefte he?
sanki men bir hefteni
yaşamamışdım.ömrümde bu bir hefte heç olmamışdım.bir müddet susduqdan
sonra anam sakit bir terzde
-bu bir hefte erzinde her gün Leyla
deye sayıqlayıırdın
tez üzümü tutdum.qorxurdum birden o
da eşider deye.anam sanki üreyimi oxuyurmuş kimi.
-her gün bura geli seni görmeye ama
tez de qayıdır
-her gün?teeccüblenmişdim
-he hetta gece bele olsa gelir.sanki
söz verib özüne bu xeber sanki yeni bir ümid idi.o da
seve bilermi deye.ve ağlıma bir şey
geldi.anama baxaraq
-bes bu gün?
-yox hele gelmeyib
sevinirdim onu görecem deye.anama yavaş bir terzde
-ona menim aylıdığımı deme
deyib bir gülücük atdım
anam da gülümsedi.sanki bu halda
gülmeyime çox sevinmişdi.
-eh oğluum sen de az deyilsen deyib gülerek çöle çıxdı
artıq bir saat keçmişdi ve otağın qapısı
döyülüb açıldı.bu Leyla idi.men artıq
palataya yerleşdirilsem de özümü
huşsuz aparırdım.Leyla gözleri yaşla
dolmuş ve gelib çarpayımın üzerinde oturdu.gözünün yaşını silib
-eh Murad.niye belesen?niye heç
meni dinlemek istemirsen?men axı
ele ilk deqiqelerden,sinife daxil
olduğum o andan seni sevirem.niye
meni anlamaq istemirsen?gözünün yaşını silerek
-he Murad sen özüne gelen kimi bunu
deyecem.bililrem sevmirsen ama
men seni çox sevirem.senin

<< 1 [2] 3 4 5 >>