BÖLÜM 8. O gelib qapı ağzında dayandı.üzünde
ise bir gülümseme var idi.ne qeder
çırpındımsada ayağa dura bilmedim.ve
eseble sesimi yükselderek
-Eclaf.xeyallarımı mehv etdin.şerefsiz!
O ise daha çox gülerek özünü divara söykeyib ellerini çarpazlaşdıraraq
-eeh Murad,Murad.Meymun Murad.ne
oldu?atdamıb düşmeyindenmi oldun?
Bu sözler meni daha da özümden
çıxardı ve ayağa durmaq isteyende
yere deyib qaldım.çaresizlik dedikleri bu olmalıdır.çarpayıdan tutub bir az
dikelerek sesimi yükseldib
-eclaf.sen qorxaqdan başqa bir şey
deyilsen.mehv edecem seni.bitdin
sen!
Gelib qarşımda çökerek yene bir gülümsemenin ardından qaşlarını çatıb
daha esebli bir terzde
-Sen mene hüç bur şey ede
bilmeyeceysen.senin bundan sonrakı
heyatın sadece böyük bir heç'dir
Murad! Meni ise sanki eseb boğurdu ve
protezi elimle qaldırıb sifetinde
möhkem bir zerbe endirdim.bu mene
daha çox ağrı versede onun yere
deydiyi an menim ağrımın heç bir
ehemiyyeti qalmadı.o ise tezeden ayağa qalxdı.yanağının derisi açılmışdı
ve üzü qana bulanmışdı.yaxına gelib
mene birini vurub yere uzatdı ve
otaqdan çıxdıMen ise o veziyyetde
özümden getmişdim.ayılanda ise anam
başım üstünde ve yene ağlayırdı.özümü gücle toplayıb
-ağlama ana
-Murad axı sene ne oldu?
-durmaq istedim ve tarazdığı
saxlamayıb yıxıldım
indi yaxşısan çox şükür oğlum deyib gözünün yaşını sildi
axı men niye bu qeder çaresiz
olmuşdum bilmirem.meni hele de bu
qeder çaresizce uzanmağa,bunları
yaşamağa sövq eden ne id.bu cavabı
hele indi de bilmirem.sessizce düşünerken telefonuma gelen zeng
bu sessizliyi pozdu.bu Eli idi.heyecanlı
bir sesle
-Alo Murad salam
-salam Eli ne olub?sesin pis gelir
-Leyla orda deyil?dünenden eve gelmiyib
-yox burda da yoxdur
-Ailesi çox narahatdır.Vüqar da yanında
olmadığını deyir
-gelse deyerem
bu xeber meni çox sarsıtmışdı.axı meleyim harda ola bilerdi?ve en çox
tesir eden elim qolum bağlı burda
uzanmaq.axtarmamaq idi.
1 hefte sonra:
hekim:
-he oğlum tehlillerin yaxşıya

[1] 2 3 >>