Biz yalnız hesret qanadlı iki
ürek olduq...
Heç bir söz senin adın qeder
yer tutmadı dodaqlarımda...
Heç bir qadın senin qeder
yaraşmadı alın yazıma...
Amma bacara bilmedik bu
sevdanı yaşatmağı...
Bacara bilmedik ((
Biz seninle heç bir zaman
eyni cümlenin içinde bele
xatırlanmadıq...
Ne men ağrılarını küreyine
almış cümlenin yükleri ola
bildim ne de sen…
Biz yalnız hesret qanadlı iki
ürek olduq...
Biz iki deli genc idik ((
Zamansız açdıq fesilleri...
Vaxtsız oyandıq qış
yuxularında...
Bir-birimizin üzünde
gördüyümüz gülüşleri bahar
sandıq ((
Biz torpaqda qalacaq bir
gelinciyin bir qış seheri
güneşe gülümsemesi
qeder…
Imkansız heyat seferinde
kürey - küreye verdik…
Belke de görmek istemedik
biri - birimizi...
Ne vaxt xoşbext olmaq
istedik o an esir düşdük
qeyri-mümkünlüye ((
o an meğlub olduq zamana...
Senle men heç bir zaman "
biz " olmağı bacara
bilmedik…
Bacara bilmedik...
Belke de seninle biz ayrı
cebhelerde döyüşen iki qılınc
ustasıydıq…
Küleye qarşı döyüşmeyi
burax…
GET...
Dağlar aşmışken çiyinlerime
teklik düşmüşken
küçelerimden get...
Mene verdiyin ne varsa her
şeyi yığ ve get...
Gözletme seni gözleyenleri…
Adınla başlayıb adınla bitire
bilmediyim cümleler qeder
tek burax meni...
Dayanma qaranlıqlarımda
dayanma xatirelerimde...
Get yalnız...
Burax heyat boyu sensizlik
yerine ölümler diz çöksün
ayaq altına…
Biz seninle yuxu olmaqdan
kenara keçe bilmedik...
Burax gözlerin hebsliyim
üreyin sonsuzluğum olsun...
Dayanma seheri olmayan
qaranlıqlarımda...
Get...
Meni…
Mene…
Burax…
İndi get…
Unut adımı…
Unut andlarını…
Seni heç sevmediyimi ferz
et…
Bu sevdanı heç yaşanmamış
qebul et…
Demir qapımı " ölüme " arala
ve sessizce get…
Yalnız get…
Arxandan ölüm gelsin ayaq
uclarıma…
Sene qovuşmağı bilmese de…
Seni severken " ölmenin
qürurunu " yaşasın bu ürek…
Çünki; sen menim…
Ölüm ile heyat arasına

[1] 2 >>