"Gözlemek…" Baxmayın ele
sekkiz herf, üç heca, tek söz
olduğuna… ne menalar
saxlayar içinde…
ve ne çetin bir sözdür… hem
söyleyen… hem de dedirden
üçün…
gözleyen gözleyer, gözleden
gözleyer…
Gözlemek… gözleyersen elin
telefonda… bir ses, bir
nefes…
indi deyersen.. indi…
gözleyersen… gelmez
kederlener… gelir
sevinersen…
bir de qefleten gelenleri
vardır, pat deye, çalar
telefonun.. dünyalar nece
senin olar ki…
gelen onsuz da dünyan
deyilmi?…
Gözlemek… gözün yollarda,
qapılarda… belke deyersen,
bu yoldan qarşıma çıxar..
bu gün de burdan gedim…
gözleyersen döyülen her qapı
zenginde onu görmeyi…
evini dahi bilmediyi halda
gözleyersen… açarsan,
qalarsan elece…
ve gözlemek çox da hüznlü
bir şeirdir…
Gözlemek… bütün menliyinle,
bütün hesretinle…
hesretlerin hesretde… hesret
çekdiren hesret deyilmi?…
gözleyersiniz… bir gün
deyersen.. gelecek…
getmeyecek…
o an' ın heyecanı ile
gözleyersen… ve düşününce
nece de sevinc bürüyer her
yanını….
xeyali bele, bele iken… özü
nece olar deyersen…
ve gözlemek çox da gözeldir
gelecek olan üçün…
Gözlemek, gözlemekdir… ve
gözlemek gözleyen ile
gözleden arasında bir bağdır
eslinde…
Bezen hüzn olar… bezen
sevinc ve heyecan…
qerar size qalmışdır… hansını
seçsen o menada
gözleyersen…
menden soruşmayın… yazan
menem… siz hansı gözlemek
ile gözleyersiniz??…